1094
de patrouille langa de lijn van opmarach, al wel gemerkt zal hebben,
dat er verband kan zijn
3e, al waa er geen verband verkregen, daar toch niet8 aan te
doen waa, omdat de patrouille in a zich in hare bewegingen regelen
moeat naar de colonne;
4e, die patrouille nu nog alechts 3 ruitere aterk bljjlt.
Bovendien wat er in dat bericht meer gemeld wordt dan over
„gezichteverband" ia noch voor den pelotons-, noch voor den voor
hoedecommandant van belang.
Waar de schrijver eenige bladzijden verder een in alle opzichten
juist en welsprekend pleidooi houdt over de ordonnanaen-quaestie,
wekt het verwondering, dat hij het daar verkondigde niet altijd toe
past; over het algemeen laat hij te veel berichten uitgaan. Ook het
om 6.40 v.m door den commandant van het lete peloton cavalerie
verzonden bericht No. 1, had achterwege kunnen blijven.
De door den schrijver aangetoonde noodzakelijkheid alle berichten
schriftelijk te geven, is in beginsel zeer juistvooral bij ons, die
geen speciaal voor dat doel opgeleide ordonnansen hebben. In Duitsch-
land kent men „Meldereiter" en „Ordonnanzen", Onze ordonnansen
zijn hun „Meldereiter" 1).
Het overbrengen van berichten heeft in Europeesche legers plaats
door een enkelen ruiter; alleen wanneer het overbrengen met gevaar
gepaard gaat, zendt men het bericht langs verschillende wegen.
Naar het mij voorkomt kunnen bij den strijd tegen den inlandachen
vijand berichten van „voorhoede cavalerie" overgebracht worden door
een enkelen ruiter. Bezigt men echter een „cavalerie voorhoede",
zoodat de ordonnansen een grooteren afstand hebben af te leggen,
dan verdient het aanbeveling het bericht door 2 of meer ordonnansen
langs één weg te doen overbrengenzoo noodig worden de ordon
nansen met den inhoud bekend gemaakt. Het opvangen van ordon
nansen door den inlandachen vijand heeft niet zoozeer de bedoeling
het gezonden bericht niet zijne bestemming te doen bereiken, als wel,
het zich meester maken van de wapens en de munitie van den
.ordonnans.
1) Verdy. Studiën über Felddienst I blz. 7 e. y.
