358
een afwachtende houdiug aan. Een schrijver in de Spectateur Militaire
trachtte zelfs op wetenschappelijke gronden de mogelijkheid der
practiache uitvoerbaarheid van het denkbeeld te bestrijden. De ge
noemde afwachtende houding was zeker niet ongemotiveerd; welke
infanterist zal er bijv. op gesteld zijn het uiteinde van zijn geweerloop
niet onbelangrijk te verzwaren zonder zeer deugdelijk bewezen groote
voordeelenWelke artilleristdoch het is hier geens
zins de bedoeling de voor- en nadeelen der uitvinding op te sommeD,
alleen wenschte ik er op te wijzen, dat er nog geen reden bestaat
om zich voor te bereiden op de omwenteling door het schot zonder
knal, rook en terugstoot teweeg te brengen.
De beschouwingen in het onderwerpelijke tijdschriftartikel over
het feit (althans volgens den schrijver), dat de knal van een vuurwapen
uit twee deelen bestaat, gaven U, geachte redacteur, aanleiding om
daarin het antwoord te vinden op de vraag van F. J. P. S. omtrent
de oorzaak van den somtjjds waargenomen dubbelen knal bij het geweer
M. 95 Naar mijn bescheiden meaning moet dit verschijnsel echter
op de volgende wijze verklaard wordeD.
Wanneer een projectiel verschoten wordt met een snelheid kleiner
dau die van het geluid, dan suist of fluit het door de lucht. Wordt
de snelheid van het projectiel echter grooter dan die van het geluid,
dan hebben de geluidsgolven, die in elk punt der baan door het
projectiel opgewekt worden, een andere uitwerking, men hoort dan
een slag, een knal (de zweepslag van Si Anoe). Die knal is zoo
scherp geaccentueerd, dat hij kan dienen om op een nauwkeurig te
bepalen tijdstip een trilplaat in beweging te brengen; hierop berust
het snelheid meten met accoustische stroombrekers. Suist het pro
jectiel echter, dan zal, zoo het al gelakt de plaat te doen trillen,
dit toch nooit steeds op het juiste oogenblik gebeuren.
Zij ABC de baan van het projectiel, D een waarnemer, v de
E
A
C
D
