71
verwijderen van de ledige huls, het opnieuw laden en het sluiten van
het stuk, en nu zal de „voorstoot" worden aangewend ter vermin
dering en wellicht algeheele opheffing van terugloop en terugstoot;
uitvindingen waarop de techniek trotsch mag zijn en die zoowel den
artillerist als den tacticus ten nutte zullen zijn.
De artillerist begroet de uitvinding, omdat zij de bediening van
het geschut op de standplaats vergemakkelijkt, terwijl de tacticus
weder de vruchten van dezen vooruitgang zal plukken.
Evenals zoo menige andere uitvinding, heeft, ook de knal- en vlam-
vrijheid naast voordeelen hare nadeelen.
Ia het bijzonder is het voor de infanterie en de artillerie nadeelig,
dat de vooruitzichten voor de aanvallende cavalerie verbeteren, daar
het niet te loochenen is, dat afgescheiden van de vernietigende phy-
sieke uitwerking der vuurwapenen, hun geknetter en gedonder op de
paarden en ook op de ruiters een demoraliseerenden invloed uitoefenen
door de knalvrijheid kan in de toekomst de cavalerie haar aanval
bijna als op het exercitie-terrein verrichten.
Nadeelig is voorts de knalvrijheid voor aangevallen troepen bij de
noodzakelijkheid eener alarmeering, wijl de verraste schildwacht of
troep zijn benarden toestand niet door schoten aan in de nabijheid
zijnde troepen kan mededeelen.
Op dezelfde wijze missen wij den knal van het schot bij den strijd
in bedekt terrein, bijv. bosschen, bewoonde plaatsen enz. waarbij
de bevelhebber vaak de stelling der strijdende partijen uit den knal
of het gedonder der schoten althans bij benadering kan beoordeelen
en daarnaar zijne maatregelen kan nemen.
Het „accourir au canon" heeft door de knalvrijheid niet zijn ge
wicht, maar wel zijne beteekenis verloren.
Deze Dadeelen zal men wellicht in de toekomst moeten verhelpen,
door aan de schildwachten en bijv. aan de onderofficieren bij den
iroep, knalpatronen uit te deelen en tevens het geschut van eenige
dergelijke patronen te voorzien.
De knalvrijheid van het schot is voorts zeer nadeelig voor vrees
achtige naturen, welke zich tot nu toe door het vele schieten bedwelmden
en tegen het gevaar doof maakten, dus zich moed inschoten, wat bij
knalvrijheid „helaas" niet meer mogelijk is.
