244 den tijd, dat die militairen in een hospitaal verpleegd worden, de helft \an de gewone soldij uitbetaald (tarief 3). Dat alles is dus werkelijk mooi geregeld. Maar er is eene klasse van uitgestotenen, of liever ge- looven wij, van vergetenen. Waarom deelen vrouwen en kinderen van niet-wettig gehuwde Europeesche mindere militairen niet in hetzelfde voorrecht Gaat een inlandsch fuselier naar het hospitaal, dan eten zijne vrouw en kinderen kosteloos hun buikje rond, en de man krijgt nog 4 ct. (ta rief 39) per dag toe, hetgeen voor een inlander niet te versmaden is, als een op-de-koop-toe-tje. Gaat daarentegen een Europeesch militair, zelfs al is hij adjudant-onderofficier, naar het hospitaal, en heeft hij eene huishoudster, die (volgens de hier nu eenmaal gangbare zeden) eerzame moeder is van eenige kinderen, dan krijgt dat gezin niets, totaal nietsi en de man zelf ontvangt hoogstens 10 cent per dag, waarvan hij dus in alles, volstrekt alles, voor zijn gezin moet voorzien. Waar moeten de gezinnen in die omstandigheden van leven?! Er zijn er daaronder, die met recht de trots van den vader waren, de moeder kende orde en regel, de kindereu gingen braaf naar school en kwamen netjes voor den dag, en nuWat moet er van die allen en van dat alles worden, als de vader in het hospitaal verpleegd wordt en hoog stens tien cent per dag ontvangt Op welken grond berust de bevoorrechting van het gezin van den inlandschen-, boven dat van den Europeesehen militair? Si Anoe. Prijslijst administratie. Kleeding voor jongens bij den lijkwagen. „Wat zjjn jongens?" vroeg ik eens aan een adjudant-onderofficier kwar tiermeester, magazijnmeester bij een Militair Hospitaal. „Wel ketting jongens," kreeg ik ten antwoord. En zoo werden dan ook bij dat hospitaal dwargarbeiders als dragers bij de begrafenissen gebezigd van alle over ledenen, die niet met militaire eer werden begraven en waarvan dat begra ven door de zorg van de administratie der ziekeninrichting plaats had. Bij de reglementen toch zijn geene dragers voor deze begrafenissen aangewezen. Men hoorde dan ook zeggen: „Als je in 't hospitaal sterft, wordt je door dieven en moordenaars begraven." Daar het woord „jongens" wel geen verkorting van kettingjongens zal zijn, zou het m.i. aanbeveling verdienen dat woord te vervangen door „personeel" en daar het ook wel niet de bedoeling zal zijn, dat bij het bewijzen der laatste eer aan overledenen, dwargarbeiders gebezigd worden, kon het woord „dragers" alsnog in de le alinea van artikel 242 van het

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1900 | | pagina 274