MILITAIRE WIELRIJDERS.
Het is aan geen twijfel meer onderhevig, dat voor de militaire
wielrijders in de toekomstige oorlogen een belangrijk aandeel
in de krijgshandelingen is weggelegd.
Nog zeer korten tijd geleden, tellen wij slechts een vijf of
zes jaren terug, zou deze bewering met een algemeen schouder
ophalen zijn ontvangen. De toenmalige schrijvers over dit
onderwerp hadden weinig succes van hunnen arbeid. Hun
viel gewoonlijk eene afbrekende critiek ten deel en in het
gunstigste geval beschouwde men den militairen wielrijder als
een nutteloos, zij het ook onschadelijk, individu.
Sedert zijn de tijden veranderd. Het was weer de vooruit
gang der techniek, die aan deze verandering den stoot gaf. De
rijwielen werden allengs technisch op zoo'n hoogte gebracht,
dat het daarmede verrichte niet kon nalaten indruk te maken
op de, op dat punt, eenigszins conservatief aangelegde militaire
autoriteiten. Dit conservatisme is echter alleszins verklaarbaar,
wanneer men in het oog houdt, dat het beoefenen van de
rijwielsport vrijwel uitsluitend het werk was van de jongeren
uit de militaire wereld, terwijl de ouderen, deze sport niet
verstaande, hiervoor slechts eene zeer matige sympathie be
toonden en uit den aard der zaak niet op de hoogte konden
zijn van hetgeen men van een rijwiel kon vorderen. Daar
verder juist deze ouderen de toon aangevenden en de organi-
seerenden in het militaire element zijn, zoo behoeft het volstrekt
geen verwondering te baren, dat de wielrijder, op zijne eerste
verschijning, niet met open armen in de gelederen van het
leger werd ontvangen.
Met de tijden is echter de toestand veranderddoor den
vooruitgang der techniek kon de wielrijder meerdere diensten
