98 Wil dit zeggen in uniform of in uniform met sabel Deze vraag wordt thans verschillend beantwoord. Toen in 1897 het nieuwe Regl. op den luw. Dienst uitkwam, was één der aangenaamste wijzigingen het weglaten van het artikel waarbij voorheen bepaald was, dat de officieren van de week steeds buitenshuis met sabel gewapend moesten zijn. Dit was ge schied ten gerieve der officierendaarover heerschte toen geen meenings- verschil. Maar nu ziet men langzamerhand aan dat woordje tenue de beteekenis toekennen van het oude artikel, door het aldus uit te leggen rEen officier van de week is steeds in dienst, een week lang, en in dienst, wordt de sabel gedragen." (m. i. nog onjuist, want de weekdienst is beperkt tot binnen de kazerne, dus na afloop der diensturen, is hij ook huiten dienst). Hoeveel compagnieën zijn er niet, waarbij slechts één luitenant maanden lang soms de weekdienst waarneemt, en hoe hinderlijk dan die oude bepaling van voor 1897 was, weet iedereen die in dat geval verkeerd heeft. Waarom tot dien toestand terug te keeren? En mogen er soms in reglementen als dat op den Inw. Dienst zinsneden of woorden voorkomen, die verschillend uit te leggen zijn, laat dan ook het wederzijdsch aange name in het oog gehouden worden, indien slechts niet aan het belang van den dienst worde tekort gedaan. Y. Urinoirs. Komt men 's ochtends binnen de kampementen als die te Weltevreden en Mr. Cornelis dan bespeurt men bijna overal eene ondra gelijke urinelueht. Sommigen trachten de inlandsche vrouwen en kinderen als de schuldigen aan te wijzen, maar rondom de Europeesche compag nieën is het niet minder. De oorzaak is niet ver te zoeken. Waar de urinoirs soms meer dan 150 M. van de chambree verwijderd zijn, getroost niemand zich 's nachts de moeite dien afstand te loopen. Is het daarom niet hoogst noodzakelijk, dat voor nachtgebruik urinoirs in de onmiddellijke nabijheid der cham- breeën worden geplaatst. Y. Wolven op Java. Er sluipen wolven rond in de kampoengs, wolven, die azen op de engagementspremiën der eenvoudige Javanen, welke zich tot soldaat laten aanwerven. Zij berooven als wervers, familieleden, ver strekkers van logies, kleeding, voorschot, enz. op velerlei manier den recruut van het hem toekomende sommetje. Is aan die knevelarijen geen paal en perk te stellen P Si koe.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1901 | | pagina 112