HET INDISCHE POLITIEWEZEN.
'i Zal zeer zeker een ieder, na inzage van den titel van dit arti
kel, op het allereerste gezicht vreemd toeschijnen, dat een officier
er toe overgaat in een speciaal militair tijdschrift eene verhan
deling te leveren over politieaangelegenheden. Gaarne erken ik
zelf ook het vreemde ervan, niet omdat leger en politie totaal
niets met elkander te maken hebben, maar omdat ik mij zelf"
geheel beschouw als een leek op politiegebied. Immers, de orga
nisatie van het politiewezen in de Europeesche rijken vereischt
eene nauwgezette, zeer uitgebreide studie, en alleen eminente
mannen op dat gebied (specialiteiten zegt men tegenwoordig) wa.
ren in staat eene politie samen te stellen, die in de wereldsteden
met haar enorm groote bevolking, waaronder boosdoeners van
professie, voldoet aan alle eischen.
Gelukkig echter voor mij is het politiewezen in Indië veel een
voudiger, een ingewikkeld raderwerk bestaat hier niet en is ook
volstrekt niet noodig en daarom heb ik het gewaagd, daarover
mijne gedachten te laten gaan en die hier neer te schrijven.
Niemand, zelfs geen bestuursambtenaar, zal mij, geloof ik, tegen
spreken, wanneer ik beweer, dat ons thans bestaand Indische
politiewezen al uiterst gebrekkig in elkander zit en ik kan mij
levendig voorstellen, dat deze politie voor onze bestuursambte
naren dagelijks een steen des aanstoots vormt, in plaats dat zij
haar beschouwen als hunne rechterhand. Daarom zou ik haast
reeds geneigd zijn te beweren, dat wij in Indië eigenlijk nog niet
eens eene politie rijk zijn. Men moet waarlijk al een verbazende
ongeluksvogel zijn of een zonderling rnensch wezen, als men eens
met de politie in aanraking is gekomen, als men zelfs ook maar
éénmaal heeft ondervonden, dat zoo'n wezen in een costuum met
belachelijk veel geel en een nummer op de linkerborst een die
naar is van den Heiligen Hermandad
Hij en zijn kornuiten, 't zijn goedaardige, zachtzinnige wezens,
