104
kracht den vijand opzoekende, dat is het beeld, dat bet Indische
peloton ons geven moet.
En dan zonder onderwijzers, sabel trekkende éclaireurs, vurende
éclaireurs en gaatjes in den grond zoekende éclaireurs!
73 85 behandelen den aanval in gesloten en verspreide
orde. Na mijn commentaar over den aanval, naar aanleiding van
de éclaireurs, is verdere bespreking overbodig.
Alleen word ik gesterkt in mijne opinie, dat de compilators zich
leden rekenden van een Schlachten-Reiterei, want de 4de alinea
van 73 zegt
Daar de aanval in den oorlog de belangrijkste en meest beslissen
de handeling der ruiterij isenz. enz.
't Is sterkDe aanval is de belangrijkste handeling der Indische
cavalerie
Ten slotte zou ik de alinea „het doen uitvoeren van front-
marschen in een rustigen, langen galop in regelmatig tempo over
groote afstanden, zelfs tot 2000 pas, strekt bij uitnemendheid tot
grondslag voor een goede uitvoering van den aanval" gewijzigd
willen zien in
„Grondslag voor een goede uitvoering van den aanval is, dat
iedere cavalerie-afdeeling zich snel en gedekt door alle terrei
nen weet te bewegen, gepaard aan groote geoefendheid in het
steken en houwen te paard."
85 en volgende bespreken het gevecht te voet. Alvorens
het Indische reglement te vergelijken met de buiten!andsche,
komt het mij noodig voor de aandacht er op te vestigen, dat
in 't bijzonder het reglement op het gevecht te voet rijk is aan
principes, aan zeer belangrijke zelfs.
Zoo wordt bepaald, dat het peloton zich beveiligen moet door
gevechtspatrouilles, dat het ingedeeld wordt in twee groepen,
dat tegenover den inlandschen vijand bij het gevecht te voet de
sabel getrokken wordt en in de linkerhand wordt medegevoerd.
Ik stel mij voor, dat tactische principes ontstaan naar aanlei
ding van opgedane ondervinding in den strijd.
Daar zich evenwel te velde dagelijks tal van verschillende
gevallen voordoen, eischen deze ieder hunne eigen oplossing.
Yandaar, dat het stellen van principes op tactischen grondslag
