448
In de eerste plaats wordt er aan herinnerd, dat het West-en Oostgat van
Soerabaja de vaargeulen zijn door de banken, die Straat-Soerabaja eener
zij ds van de Java-zee, anderzijds van Straat-Madoera scheiden en dat dit
geheele complex het westelijk uiteinde van Straat-Madoera vormt.
Omstandig wordt nu in de brochure medegedeeld, hoe de Luitenant ter
Zee M. H. Jansen in 1843, nadat het Wester vaar water sedert jaren was
achteruitgegaan, belast werd met de uitvoering van de Regeeringsopdracht
om dat vaarwater nader te doen opnemen, de oorzaken van het verloop op
te sporen en voorstellen tot verbetering te doenhoe hij aan die opdracht
voldeed; hoe hij in de jaren 1843 tot 1847 niet alleen het Wester, doch
ook het Oostervaarwater opnam, in beide nieuwe vaargeulen ontdekte
waarvan die in het Oostgat den naam van Janssens-vaarwater kreeg daar
door verschillende schepen loodste en in 1847 de opdracht kreeg om voor
beide nieuwe vaarwaters de betonning en bebakening uit te voeren.
Nadat echter Jansen in 1847 gerepatrieëerd was, stelde men zich tevreden
met hetgeen men zoo onverwacht verkregen had en deed niet veel tot ver
betering van de vaarwaters. Wel werd na dien tijd de uitwatering van
de Solorivier om de Noord verlegd (l8te verlegging), doch toen eene nieuwe
opname van het Westgat in 1857 aantoonde, dat dit vaarwater niet achter
uitgegaan was, werd besloten om geen gevolg te geven aan het voorstel
om eene commissie te benoemen tot het indienen van eindvoorstellen voor
de verbetering der vaarwaters in Straat-Madoera. Welke moeite Jansen zich
ook gaf om op dit besluit te doen terugkomen, het baatte nietsdoch in
1876, toen Jansen reeds lid van den Raad van State was, wendde men zich,
nadat de resultaten van nog twee opnemingen van het vaarwater bekend
waren, op nieuw tot hem om voorlichting. In de brochure wordt vervolgens
vermeld wat naar aanleiding van Jansens advies in Indië verricht werd,
welke voorstellen na eenen in 1880 geconstateerden achteruitgang van de
beide vaarwaters daarop werden gedaan en hoe in 1881 Jansen, in overleg
met den Staatsraad Waldorp, wederom over die voorstellen advies uitbracht.
Door hen werd toen de aanleg van een dam van Oedjong-Piering naar het
-rif Djamoean in de eerste plaats noodig geoordeeld, gepaard met eene ver
legging der Solomonding naar Oedjong-Pangka (2ie verlegging), terwijl het
treffen van spoedige maatregelen voor verbetering van het Ooster vaarwater
noodzakelijk werd geacht.
Op de Indische begrooting voor 1882 werd dan ook een post gebracht
voor het door de adviseurs aangegeven doel, maar de Tweede Kamer achtte
het vormen van een gegrond oordeel over de nuttigheid en doelmatigheid
van het leggen van den dam uit de overgelegde bescheiden niet mogelijk
en drong er op aan, dat het daarop betrekking hebbende onderwerp aan een
nader onderzoek in Indië zou worden onderworpen. Zoo werden dan enkel
