HET BERGGESCHUT DER TOEKOMST.
Vervolg van bh. 38 en slot.
D. Het materieel.
Al dadelijk doet zich de vraag voor of we een automatisch
kanon kunnen bezigen. De opgaven, die we omtrent deze
kanonnen vonden, hadden steeds betrekking op het gebruik
als vesting- of als veldgeschut. In dit laatste geval hebben de
raden b.v. een middellijn van minstens 1,20 M.. Nu weegt de
Vickers-Maxim, de Pom-Pom der Boeren, op veldatïuit 375 KG.,
het automatische Hotchkiss-kanon van 3,7 cM. 500 KG.Inge
richt voor berggeschut zullen deze gewichten van het afgelegde
stuk wel iets verminderen, maar toch zal men wel 5 dieren
noodig hebben om zoo'n stuk met lamoen te vervoeren; een
bergkanon op vuurmondterugloopaffuit, zooals thans in beproe
ving is, wordt op 4 dieren vervoerd. Een niet-automatisch kl.
kal. snelvuurkanon kan met zijn affuit op 2 of 3 paarden
vervoerd worden, aangezien het afgelegde stuk tusschen de 100
■en 200 KG. zal wegen. (Zie de tabel aan het slot van dit artikel).
Met een niet-automatisch kanon kan men nog eene vuursnelheid
van 2ï schoten in de minuut verkrijgen; ons dunkt, dat dit vol
doende is. Buitendien lijkt het mechanisme van een automatisch
kanon te teer om bestand te zijn tegen de ruwe behandeling te
velde, speciaal op expeditie. Wie wel eens een dier met zijn last
achterover heeft zien slaan, of een helling afrollen, al draaiende om
zijne lengte-as, wie een bergbatterij wel eens in een bivak heeft zien
aankomen, van onder tot boven bedekt met modder, begrijpt, dat
het materieel tegen een stootje bestand moet zijn, dat het zoo wei
nig mogelijk ingewikkeld mag zijn. De techniek is nog niet ver ge
noeg gevorderd om automatische kanonnen af te leveren, die als
veldvuurmond, laat staan als berggeschut, voldoende ongevoelig
zijn. Zoo moesten de Boeren hunne pom-poms op karren met
veeren vervoeren, terwijl bij de Engelschen ook veelvuldig hape-
