497 litaire opleiding, en die niet in staat geweest zouden zijn in een Europeesch leger examen te doen voor den graad van korporaal. Er waren er slechts drie, w.o. Cronjé, die militaire werken had den gelezen. Voor den oorlog waren zij landbouwers en het meerendeel hunner had nimmer gedacht als aanvoerder te zullen optreden, totdat zij kort voor het uitbreken en ook tijdens den oorlog daartoe werden geroepen. Slechts Joubert, Cronjé, Ferreira en Meyer wisten lang te vo ren, dat zij hun landslieden zouden aanvoeren, omdat zij in vo rige oorlogen ondervinding hadden opgedaan. Een van de hoofdoorzaken van het succes der Boerenmacht, zegt hij verder, moet gezocht worden in het feit, dat de aan voerders herhaaldelijk optraden in dat gedeelte van het land, dat hun volkomen bekend was, zoodat zij in de meeste gevallen geen andere voorlichting behoefden dan omtrent den toestand bij den vijand. Onder die omstandigheden liepen zij weinig kans in den val te worden gelokt, en hadden steeds gelegenheid een hin derlaag te leggen. Nog hadden de Boerenaanvoerders het voordeel van te beschik ken over uitstekende kaarten van het oorlogsterrein, die twee jaar te voren op last van het gouvernement door deskundigen vervaardigd waren. Hun kaart van de omstreken van Ladysmith was véél beter dan die der Engelschen, hoewel Ladysmith reeds jaren de basis van het leger in Natal was. Aan Joubert was het hoofdzakelijk te danken, dat de Boeren zoo goed waren voorbereid. In de kracht van zijn leven was hij ongetwijfeld een goed aanvoerder, doch toen hij in den laatsten oorlog te velde trok, was hij bijna 70 jaar. Door den oorlog te willen voeren zonder bloedvergieten, faalde hij in zijn pogen. Toen generaal Meijer berichtte, dat ongeveer 80 Boeren ge sneuveld en gewond waren in het gevecht bij Dundee, verweet Joubert hem het verlies van zooveel menschenlevens en verbood hem den op Ladysmith terugtrekkenden vijand te vervolgen, daar dit nog meer verliezen na zich zou sleepen. Toen de Engel- sche troepen in Ladysmith waren ingesloten en de weg naar Durban zoo goed als vrij was, hield Joubert zijn troepen terug en wilde het leven van een paar honderd burgers niet in de waagschaal stellen.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1903 | | pagina 521