IETS OVER OSS GEWEER,
Uit de bladen vernam ik het heugelijke nieuws, dat het ijverig
pogen van den overste Giel, om de infanterie een lichter wapen
te geven, groote kans van slagen heeft, daar er een proef wordt
genomen met het door ZHEG. verlichte Mannlichergeweer. De
erkentelijkheid van ons voetvolk is daarover groot, doch er moet
mij iets van het hart hieromtrent n. 1. dit: Het scheen mij
toe uit verschillende uitlatingen hier en daar, als bijv.„dat het
dus mogelijk was gebleken ons wapen te verlichten", dat de
bekendheid met de geweertechniek of de belangstelling daarin,
wat op hetzelfde neerkomt, in het Indische leger niet groot is,
wat te betreuren valt, want dan zou men hebben geweten, dat
Duitschland, Rumenië en Oostenrijk dat zelfde Mannlichergeweer
bezitten echter met een gewicht van 3,845 KG. (het onze weegt
z. b. 4,4 KG.), terwijl Italië een Mannlichergeweer heeft van
3,7 KG., De invoering dagteekent eveneens van 1895 of vroeger,
zoodat wij in allen geval ook dat geweer hadden kunnen hebben,
instede van nu veel tijd en geld te moeten besteden aan het
vermaken. (Neemt men van het geweer van 3,7 KG. een stuk
van den loop af, zooals bij het geweer Giel is gebeurd, dan zal
men tot een gewicht van 3,5 KG. kunnen komen).
Iemand, die met de commissie van proefneming in den Haag
aanraking had gehad, vertelde mij in ernst, dat der commissie
pok het lichte Mannlichergeweer was aangeboden, doch dat zij het
zwaardere verkoos, omdat zij bang was, dat onze boerenjongens
bijv. den grendelknop scheef zouden trekken (sic). Echter had
ook in 1895 reeds bekend kunnen zijn, dat voor het Indische
leger vóór alles een licht geweer noodig is, zelfs al souden de bal
listische eigenschappen wat minder daardoor worden. M. i. kan men
gerust voor het Indische leger een kort geweer, het midden
houdende tusschen karabijn en geweer, een z. g. buks invoeren
om de eenvoudige reden, dat er nergens in Indië een gevechts-
