837
Blijft er van de te min ontvangen vivres een saldo over, dan
wordt ook dit aan rechthebbenden uitgekeerd.
Bij vertrek op excursie wordt een staat medegegeven, waarop
alle militairen voorkomen met hun controle- en alg. stb. nummer
en de noodige gegevens voor de hospitaalbiljetten en doodatte-
sten. Elke groepscommandant moet in het bezit zijn van een ap-
pèllijst van zijn groep. Moet een man wegens ziekte enz. worden
overgegeven, dan wordt hiervan kennis gegeven aan het achter
gebleven gedeelte der compagnie.
Hoofdstuk I.
I. Het aantreden. Op het signaal: „Een lang aangehouden,
stoot" op het signaalfluitje treedt de groep met den meesten
spoed aan. De fuseliers plaatsen zich op twee gelederen „op de
plaats rust", zoodanig, dat zij zooveel mogelijk steeds hetzelf
de nummer hebben. De groepscommandanten overtuigen zich,
dat de groep present is, en dat de 4 verbandzakjes, de 4 obors
en de 2 touwen zijn medegenomen door mannen hunner groep.
II. Het aannemen der positie. „Een korte stoot".
De manschappen nemen de positie aan, (S. S.) het geweer aan
den schouder. Op het commando „Nummeren" nummeren zij zich.
III. Het aanmar cheer en. Eén korte stoot op het signaalfluitje,
tevens met den arm de marschrichting aanwijzen.
De groep maakt rechts (links) uit de flank. De marschsnelheid
bedraagt 120 pas in de minuut. Alleen wanneer het noodig is,
wordt sneller gemarcheerd. De groepscommandant marcheert in
het midden van de groep (zie bijlage 14).
De bewegingen met éénen en met tweeën, zoowel bij het aan-
marcheeren als in den marsch, geschieden op één stoot, gevolgd
door het opsteken van 1 of 2 vingers.
IY. Het halthouden. Twee korte stooten op het fluitje. De groep,
houdt onmiddellijk halt en maakt naar beide zijden front. Wordt
met éénen gemarcheerd, dan wordt steeds zoo mogelijk eerst met
tweeën opgesloten. Het weder aanmarcheeren als onder sub III.
V. Schuins rechts (links). Eén stoot, om de aandacht te trek
ken, van den groepscomdt. Deze wijst daarna met uitgestrekten
