986 dienstoefeningen gehouden, een twintigtal dagen marschoefenin- gen, terwijl de schietoefeningen bestonden in het verschieten van een tweehonderd patronen per man, op een vaststaande schijf. Slechts twee maanden van het jaar waren dus gewijd aan de werkelijk militaire opleiding van den soldaat. Het overige deel van zijn tijd bracht deze door op het paradeplein, op wacht, met het oppoetsen van zijn uitrusting, het schrobben der kazerne- vloeren, in 't kort met het vervullen van bezigheden van werk vrouw, tuinman, portier, kok, huisknecht en hulp voor alles bij het regiment en bij zijn officieren. De schuld lag niet zoozeer bij de officieren, die in den regel gaarne hun manschappen wilden onderrichten, als bij het geheele systeem. Het meerendeel van de niet militaire bezigheden, bovengenoemd, moest worden verricht en daar het gouverne ment daartoe geen burgers wilde betalen, moest de soldaat ze verrichten ten koste van zijn militaire opleiding. Yoor andere wijzen van tijd verknoeien moeten de militaire tradities aansprakelijk worden gesteld; ook werd geen klein ge deelte van den kostbaren tijd in beslag genomen voor het onder houd van een dure en onpractische uniform. Eenige jaren geleden werd deze uniform te velde vervangen door het minder in het oog vallende en practische kahki, doch in Engeland bleef zij behouden en werd er een groot deel van den tijd en het geduld van den soldaat aan verspild. De vrees haar vuil te maken was een ernstig beletsel bij alle practische oefeningentoch werd naar het scheen aangenomen, dat de uni form niet gemist kon worden, omdat daarmede een der voor naamste redenen voor dienstnarae zou vervallen. Het militair onderricht was verre van volmaakt. Het snel kunnen opdreunen van eenig gedeelte uit de reglementen was gewoonlijk het eenige, en weinig of geen moeite werd gedaan om de verstandelijke vermogens van den man te ontwikkelen. Het schieten werd beoefend op vaste doelen op bekende af standen, dus geheel verschillend van hetgeen de werkelijke oorlog te zien geeft; om den soldaat, die in hoofdzaak gerecruteerd werd uit de stadsbewoners, te leeren buiten op het land zijn weg te vinden, werd weinig moeite gedaan. De gevolgen van deze wijze van opleiding of liever van dit

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1903 | | pagina 364