EERSTE HELP OP HET SLAGVELD BIJ HET OPTREDEN
TEGEN EEN BL1TENLANDSCHEN VIJAND.
Het is U bekend, dat de vuurwapenen, waarover ontwikkelde
volken tegenwoordig voor den oorlog kunnen beschikken, veel
verder reiken dan de vroeger daartoe gebezigde, m. a. w. „het
gevechtsveld is ten minste in open en vlak of lichtgolvend
terrein zeer in diepte toegenomen."
Bovendien is de onveiligheid op het gevechtsveld grooter ge
worden door het grooter indringingsvermogen der kogels; het
verblijf achter velerlei dekkingen, die vroeger voldoende waren,
zou nu gevaarlijk zijn.
Eene regeling van den G. D. 1) op het slagveld der toekomst zal
met zooevengenoemde omstandigheden rekening moeten houden.
In de volgende bladzijden heb ik de strijdvragen betreffende de
regeling van den G. D. in de voorste linie tot een beknopt geheel
bijeengebracht. 2)
1. Taak van den ziekendrager in de vuurlinie.
Hieromtrent is men het wel eens, dat de taak van den zieken
drager d.w.z. van hem die nooit eenig onderricht in ver
bandleer en de kennis der eerste hulp bij ongelukken ontvan
gen heeft uitsluitend bestaan moet in het vervoeren van ge
wonden. Immers, zelfs het aanleggen van een eenvoudig ver
band (z.a. „het verbandpakje") vereischt deugdelijke vooroefening,
zal het nuttig in plaats van schadelijk werken.
Dat combattanten zich, zonder uitdrukkelijk bevel, niet met het
vervoer van gewonden zullen inlaten behoudens in het geval,
dat voor een inlandschen vijand moet worden teruggetrokken
spreekt wel vanzelf. Mocht zich echter de dringende noodza-
1) G. D. geneeskundige dienst.
2) De gegevens daartoe ontleende ik voornamelijk aan de belangrijke studiën van de
officieren v. gezondheid A. Arn J. Quanjer en Dr. D. Romeijn, opgenomen in het Mil.
geneesk. Tijdschrift.
