1197
echter ooit iets van den uiterst lastigen A. O. en Y. terecht ko
men, dan dienen de oefeningen van meet af aan systematisch
te worden gehouden en geleid. Het zal dikwijls onmogelijk
zijn voor de patr. cdtn. schriftelijke meldingen te zenden. In
dat geval moet het personeel in staat zijn mondelinge mel
dingen juist over te brengen; hierop moet vertrouwd kunnen
worden.
„Een Troepenofficier" geeft als oefeningsmethode aanhet zeg
gen van een melding door een officier en het gezamenlijk hardop
herhalen daarvan door het te onderrichten personeel. Wij gelooven
met ons niet jeugdig beroepspersoneel die fröbelmethode ont
groeid te zijn, maar men wachte zich voor verwaarloozing van
den ordonnansendienst.
Over het hierbij noodzakelijk vertrouwd zijn met kaartlezen
en terreinrijden zij hierachter onder het hoofd: „Opmerkingen" nog
iets gezegd.
Tot het verrichten van den ordonnansendienst is eenig begrip
van indeeling bij troepencolonnes voor het personeel noodza
kelijk.
Patr. cdtn., die ordonnansen uitzenden, zullen zorg dragen de
ze omtrent de plaats van terugkomst, na afloop der melding,
nauwkeurig in te lichten. De art. cdt. zal dan nog wel beslissen
of de ordonnans terugkeert, dan wel in zijn gevolg blijft met het
oog op het vormen van nieuwe patrouilles.
b. Opheldering en verkenning.
Terrein- en doelverkenning worden hier afzonderlijk genoemd
en besproken. De reden er van is meer om de verrichtingen
van elk te doen uitkomen, dan wel om aan te geven dat iedere
verkenning op zich zelf staat. Het tegendeel is waar. Gewoon
lijk zal aan een patrouille, belast met de doelverkenning (Ziel-
aufklarung), tevens een opdracht tot terreinondeizoek ten deel
vallen.
Hoofddoel van de terreinverkenning is aan de artillerie onder
alle omstandigheden den doormarsch te verzekeren.
Van het gewicht der opdracht en de te verwachten moeilijk
heden zullen rang (graad) en aantal der uit te zenden ruiters af
hangen. Worden meerdere verkenners uitgezonden voor eene
bv. meervoudige opdracht, dan is zoo eenigszins mogelijk één
