688
Gaan wij na deze uitweiding terug tot „het verkennen bin
nen het gevechtsveld". We zien dan in §70 en 71 een eskadron
op het gevechtsveld marcheeren met meer of minder éclaireurs
voor zich uit. „Indien de eskadrons Ct. het noodig oordeelt, laat
hij tot ondersteuning der éclaireurs een afdeeling van vieren of
een peloton onder aanvoering van een onderofficier of officier
de éclaireurs volgen. Deze afdeeling volgt gesloten of wordt bij
uitzondering in dezelfde linie met de éclaireurs ontwikkeld, in
welk laatste geval de karabijn wordt geladen en vervolgens aan
den riem genomem.
Om te vuren moet de ruiter stilstaan, overigens niet, tenzij
om waar te nemen".
Over het nut van éclaireurs en hun gebruik heb ik vroeger
reeds gesproken, de aanhaling uit het reglement heeft ten doel
op iets anders te wijzen.
Zeer up to date zien wij de éclaireurs en de ondersteuners
te paard vuren.
Zeer up to date, want in Zuid-Afrika trachten de Engelschen
het vuren te paard van de Boeren wel eens na te bootsen.
Nu is vuren te paard, als men ten minste iets raken wil,
niet zoo erg gemakkelijk. Maar hoe ik ook zocht in het Schiet-
voorschrift der cavalerie, ik ben er niet in kunnen slagen ook
maar één oefening te vinden, waarin den ruiter het schieten te
paard wordt geleerd.
Of dient dit schieten alleen als bangmaker? Het doet zóó
denken aan het Chineesche leger.
Yeel behoeft thans niet meer gezegd te worden over den aan
val, hetzij in gesloten of verspreide orde. Het reglement verwijst
naar de Pelotonsschool te paard.
Uitgaande van het denkbeeld, dat slechts een vervolging van
den geslagen vijand gelegenheid geeft dezen geheel op te lossen
en aanzienlijke verliezen toe te brengen, beschrijft 79 der Pe
lotonsschool de vervolging. Deze geschiedt uit de formatie, waarin
men zich na schok en handgemeen bevindt. Gestreefd wordt er
naar gedurende de vervolging den troep in de hand te krijgen
door ze te verzamelen.
Dit alles is rationeel. Het bevatte aanwijzigingen voor het
geval, dat wij den vijand sloegen.
Dl. II. 1903. a
