161 Zijn deze puttees of leggins al eens in Indië in beproeving geweest Maar dit behoeft toch eigenlijk ook niet, daar zij hunne prac- tische geschiktheid reeds ten volle bewezen hebben door het jarenlange gebruik bij de Engelsche troepen. En wat practischen zin betreft, wij mogen gerust een lesje krij gen van onze Engelsche naburen. Lezers, beschuldigt mij niet van Anglomanie! want daaraan maak ik mij in 't geheel niet schuldigmaar in dit opzicht moet iedereen, die maar eenigszins op de hoogte is van het tropenleven der Britten, mij volkomen gelijk geven. De Engelschman is practisch en dat is de Neder lander niet Ik wil nu overgaan tot bespreking van eene andere quaestie, die in den laatsten tijd meer en meer op den voorgrond is ge treden en werkelijk om zoo te zeggen eene levensquaestie van het leger is geworden, nl. de kleur der uniformen. Zooals ik reeds aan het begin van mijn opstel zeide, is de conservatieve geest in het leger sterk gekant tegen eene eenigs zins ingrijpende verandering van de uniform en hare kleur en toch is die verandering noodig. Wij moeten niet zeggen: „Het Indische leger heeft reeds zoo lang in deze donkerblauwe uniform oorlog gevoerd en dikwijls met veel succes, waarom zou zij nu opeens slecht zijn geworden?" Wij moeten meegaan met den tijd en ons de bevindingen van andere mogendheden in den oorlog ten nutte maken. Vroeger dacht men er niet zoo aan, dat de kleur der unifor men zulk een gewichtige rol in den oorlog kon spelen. Napoleon's leger was gekleed in de meest bonte en schitte rende tenues en toch heeft hij zulke prachtige resultaten hiermee verkregen, zullen velen zeggen. Zeer waar, maar in Napoleon's tijd had men andere geweren dan nu. De invoering der minimaal-kaliber-geweren, der Maxims en van het rookzwak kruit de regulatoren van vechtwijze, uitrusting en kleeding heeft eene belangrijke verandering teweeg gebracht in de uitwerking en de vuursnelheid. Reeds in den oorlog van 1870/71 deden zich stemmen hooren

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1904 | | pagina 177