546
Wèl leert de soldaat aldus zijn tegenstander behoedzaam en
voorzichtig te naderen
En tegenover den inlandschen vijand?
Ik weet, dat dolle stormtactiek is af te keuren, maar als bv.
eene stelling is verkend en de bevelhebber weet, hoe ze aan te
pakken, dan geen enkel onnoodig schot, geen enkel oogenblik
van aarzeling meer, maar rechtop en rechtvooruit den vijand te
lijf met overdonderende onstuimigheid.
Wie dan voorzichtig is, is laf!
Ook dit dient de soldaat te leeren en het zal dus noodig zijn,
hem goed te doen voelen waarom hij in het eerste geval zoo
geheel anders moet handelen.
Hoeveel Europsesche, laat staan inlandsche, fuseliers kunnen
zich een denkbeeld vormen van den projectielenregen uit mo
derne vuurwapenen
En toch moeten ze hiervan een goed begrip hebben, vóór men
ze oefent in handelingen, die verondersteld worden in zulk vuur
plaats te hebben.
Immers het is thans een gebiedende eisch, dat bij alle oefe
ningen de soldaat zelf denkt, iets van den algemeenen toestand
afweet en dat hij verneemt en begrijpt het waaróm van al zijne
handelingen.
Men zal hem het vlugst doen inzien, wat geweer- en kanonvuur
beteekent in den hedendaagschen strijd, door hem voor te lezen
sober maar pakkend beschreven episoden uit de jongste oorlogen.
Maar hoe lastig is daarna nog het leiden der oefening en hoe
zeer is het nut daarvan afhankelijk van het optreden van den
leider! Wil eene oefening voor allen vruchtdragend zijn, dan
dient zij ook door alle deelnemers met opgewektheid te worden
verricht en deze stemming is soms van den aanvang af bij den
troep bedorven door het norsche dienstgezicht van den comman
dant, zijn ongemotiveerd gevloek en zijhe kleinzielige aanmer
kingen op richtingen, stilstaan en d. g.
Verg eens van Europeanen, die aldus met tegenzin beginnen,
dat zij over 800 meter zich kruipend naar 's vijands stelling be
wegen, elk terreindeeltje tot het uiterste benutten en zij bij
elk schot zich moeite geven, om de kopdoelen van den verde
diger in het vizier te nemen.
