364
bevelen, die geheel onafhankelijk van elkaar zijn en dus allicht
aanleiding geven tot misvattingen, is ook de grens die daarin aan
het optreden van het ophelderingsdetachement gesteld wordt
niet duidelijk aangegeven. Ik stel nl. de volgende vraag:
Moet de commandant van dit detachement, indien hij mocht
besluiten de Pasanggrahan Westelijk van Oeloe Djami over te
trekken, ook dan nadere bevelen .afwachten, alvorens bv. naar
het Zuiden te gaan?
Op grond van het voorgaande wil het mij beter voorkomen de
aan het ophelderingsdetachement in den geest van den heer v.
R. te geven opdracht bv. te doen luiden
„de voeling te zoeken met den vijand, doch zonder nader bevel
de lijn. (een lijn aan te wijzen in de richting Oost-
West) niet te overschrijden."
Wordt den commandant van dit detachement dan tevens mede-
deeling gedaan van den weg, dien de hoofdmacht volgen zal, dan
heeft hij voldoende gegevens om naar eisch te handelen en wordt
hij hierin niet meer dan noodig gebonden. Dit sluit natuurlijk niet
uit, dat hem tevens medegedeeld wordt, van welke zaken de
partij commandant in het bijzonder spoedig bericht verlangt.
Terloops merk ik op, dat geen commandant voor de ophel-
deringsafdeeling is aangewezen. Intusschen valt uit het vooi-
komende in de 2e alinea van blz. 1067 af te leiden, dat de cava
leriecommandant tevens optreedt als commandant van genoemde
afdeeling.
Wat betreft het marschbevel voor de hoofdmacht, trekt het
de aandacht dat als de te volgen weg wordt aangewezenDjati,
enz. Kemandoran-Z. tot aan de Pasanggrahan.
Nu wil het geval dat van uit Kebajorau twee wegen naar de
Pasanggrahan voeren, en wel een in nagenoeg Zuidelijke en een in
Westelijke richting. Heeft de partijcommandant met opzet in het
midden willen laten welken van beide wegen hij volgen zoude, om
hieromtrent eerst te beslissen wanneer hem nadere gegevens
■omtrent den vijand zouden zijn geworden?
Zoo ja, dan heeft hij dit vermoedelijk gedaan om het zg.
,,m den Feind hinein disponieren" (helaas hebben wij daarvoor
nog geen goede Hollandsche uitdrukking) te ontgaan, doch dan
is het bevel nog niet gelukkig. Immers aannemende dat de
