TIJGERJACHT EN JACHTCOMMANDO'S.
In The United Service Magazine van Jan. jl. komt een opstel
voor van den majoor v/h Ind. leger R. G. Burton, getiteld „Stra
tegie en tactiek van de tijgerjacht", dat met het oog op onze
jachtcommando's wel de lezing waard is.
Schrijver stelt zich voor eene vergelijking te trekken tusschen
sport en oorlog door eene beschrijving te geven van wat de strate
gie en de tactiek van de tijgerjacht kan genoemd worden, ge
grond op ruime ervaringen van de sport in Hyderabad, en de me
thoden aan te geven, die daarbij met goeden uitslag zijn gevolgd.
De beoefening van de groote jacht heeft niet alleen waarde
voor den soldaat, omdat hij daarin zijne zenuwen leert beheer-
schen, snel besluiten moet nemen en uitvoeren en zijn waarne
mingsvermogen wordt gescherpt, doch omdat er ook nog andere
factoren in het spel worden geroepen, zooals het stelselmatig
organiseeren en uitvoeren der onderneming. Zoodra toch een
groote jacht, wel te onderscheiden van vertooningen op touw
gezet door vorsten en andere inlandsche of Eur. potentaatjes
tot tijdverdrijf van hunne gasten, moet worden georganiseerd
door den jager zelf, brengt dit heel wat vooruitzien en heel wat
arbeid tot voorbereiding en samenstelling mee.
Het is feitelijk een militaire veldtocht in 't klein. De jager is
de generaal, zijn shikaris (inl. jagers) vormen den staf en de drij
vers het leger.
In de eerste plaats wordt de gesteldheid van het terrein voor
het voeren van den veldtocht tegen het groote wild bestudeerd,
worden kaarten verzameld en geraadpleegd, inlichtingen inge
wonnen en een gedeelte gekozen als operatietooneel. Daarheen
worden verkenners gezonden, uitgekozen menschen, die de noo-
dige kennis en scherpzinnigheid bezitten en waarop staat is te
maken, dat zij waie inlichtingen zullen verstrekken over wat zij
zien en hooren en dat van belang is voor de jacht. Zij nemen
