OVER 1NEANTERIE-OPLEIDING.
De voorschriften voor de moderne wijze van opleiding en
oefening van den infanterist zijn thans hekend. De conclusiën,
uit den Transvaaloorlog getrokken, luiden alle éénstemmig
de soldaat wordt niet meer gereed gemaakt voor inspecties
en voor parades, maar voor het gevecht; aan gesloten exerci
tiën zal zoo weinig mogelijk tijd besteed worden; alle over
bodige vormen en bewegingen, eerbewijzen en d. g. dienen te
vervallen
men zal den soldaat leeren schieten, schermen, zich in alle
terreinen vlug bewegen, tot in het uiterste het terrein leeren
benuttenmen zal zijn zucht tot zelfstandig handelen ontwik
kelen, hem bekend maken met wat hem wacht in den strijd
met een gelijk bewapenden tegenstander, hem zedelijk verheffen
en vertrouwen schenken in zijne aanvoerders, opdat de gewel
dige aandoeningen, die over hem komen in den kogelregen van
een onzichtbaren vijand, hem niet te spoedig overweldigen.
Dit is de theorie.
De practijk is moeilijk, veel moeilijker dan vroeger, toen de
soldaat werktuig was en men week aan week het diensttableau
kon afwerken: opleiding voor concoursschutter, exerceeren, theo
rie en schermen, militaire marsch, velddienst, inspectie.
Mij treft bij de oefening van den Indischen soldaat, thans nog
meer dan vroeger, de moeilijkheid: het verschil in vechtwijze tegen
over den buitenlandschen en tegenover den inlandschen vijand.
In het gevecht met den eersten moet de man zich dekken
wel niet zóódanig dat eigen vuuruitwerking vermindert, maar
overigens steeds zich dekken reeds op een afstand van 1200 M.
van den vijand; van af een gunstig punt zal hij lang blijven
vuren en met kleine sprongen vooruitgaan en weer lang vuren,
heel langzaam terrein winnen.
Dl. I 1901. 37
