«VER HET BEOORDEELEN VAN TROEPENOFFICIEREN.
(Vervolg van bcz. 728.)
Thans gekomen aan het eigenlijke doel van ons schrijven,
moeten we beginnen, de beteekenis van 's menschen individua
liteit, in verband met het leiden en beoordeelen, zuiver te stel
len. „Met als een onbeschreven blad papier", zegt Dr. Ritter,
„komt de mensch ter wereld". Bij zijne geboorte is daarop
reeds iets gekrast onuitwischbaar. De opvoeding kan de in
juiste richting loopende lijnen aandikken, daardoor het goede in
den mensch meer doen opleven, waardoor het oorspronkelijke
beeld gewijzigd wordt, daar blijven toch niettemin op den bodem
dei ziel indrukken bestaan, die van invloed zullen wezen op alles
wat later door die ziel wordt gedacht, gevoeld en gewild, en
waai door aan het werken eu streven van den enkelen mensch.
iedei naar zijnen aard, eene richting gegeven wordt, door zijne per
soonlijkheid, zijne individueele eigenschappen, afgezet en bepaald.
Met ieder volgt in het leven den weg, hem door zijn aange
boren neigingen als de juiste aangewezen. Een jongen, droo-
mende van niets anders dan avonturen en vol van onafhankelijk
heidszin, vindt menigmaal zijn plaats bereid op een kantoorkruk,
en een koopman in den dop eindigt niet zelden als gepensionneerd
•militair. De levensomstandigheden, met hare uiteenloopende
eischen, zijn als slagboomen op hun pad verrezen, geheel of ge
deeltelijk afsluitende den toegang tot het geleidelijk ontplooien
dei gaven en krachten, door de natuur hun geschonken. De
individualiteit heeft zich in die gevallen zoo goed mogelijk aan
te passen aan omgeving en toestanden, terwijl de opvoeding van
kind tot man zich de moeielijke taak beschoren ziet, om wat
aan aanleg ontbreekt en aan toewijding gemist wordt te com-
penseeren door onderwijs en ontwikkeling van plichtsbesef.
Zooals gezegd, moeielijk is deze taak, en nimmer geheel te
■voleinden. Hoe goed zij ook moge slagen, nimmer zal de op-
