KUSTVERDEDIGING.
Reeds in de vroegste tijden maakte de kustverdediging een
punt van ernstige overweging uit bij de in deze aangelegenheid
betrokken volkeren, en werden allerlei middelen aangegeven en
verschillende plannen gemaakt om de landing van een vijand
op vaderlandschen bodem onmogelijk te makenmaar niettemin
weet de geschiedenis tal van voorbeelden aan te wijzen van
meer of minder geslaagde landingen. In de Eiigelsche geschie
denis is de eerste vijandelijke inval van dien aard welke be.
kend is die van de Romeinen, waartoe door Cesar besloten
werd, ten einde de bewoners der Britsche eilanden te straffen
voor de door hen in den vorm van voorraden voortdurend ver
leende hulp aan de Galliërs.
Volusenus, een van Cesars onderhebbenden, werd op verken
ning uitgezonden met een galei, maar na vijf dagen keerde deze
terug zonder er in geslaagd te zijn om aan den wal te komen.
Door hem werden echter de havens van Dover en Deal aan
gewezen als de dichtstbijzijnde en éénige havens op de kust te
genover Calais, waar een vloot kon ankeren en landingstroepen
aan den wal konden worden gebracht.
Cesar deed nu te Calais twee legioenen in 80 vrachtschepen
embarkeeren, terwijl in een op acht mijl verwijderde haven nog
18 schepen gereed werden gehouden om met de aan deze troepen
macht toegevoegde ruiterij te volgen. De bij de vloot behoo-
rende galeien waren bewapend met verschillende oorlogswerk
tuigen, catapulten en boogschutters. Deze twee legioenen zul
len gezamenlijk ongeveer 10.000 strijders sterk zijn geweest,
terwijl het aaphal niet-strijders wellicht nog grooter was. Immers
in de beschrijving van enkele zijner Gallische oorlogen vermeldt
Cesar, dat een bepaalde hoeveelheid koren per week werd toe
gestaan aan een soldaat en zijn bediende.
De vloot zette zeil na middernacht en kwam den volgenden
morgen te 10 uur bij Dover onder de Engelsche kust, waar
Cesar de Britten op zijn komst voorbereid vond. Aangezien
