1022
Ja, als men met een kleine patrouille soms door 't veld gaat,
vluchten die arme menschen over alles en nog wat heen, om
maar spoedig uit het gezicht te komen.
Vroeger dacht ik, dat die vrees een gevolg was van den Is
lam, doch hoe zag ik mij bedrogen, toen ik onlangs, op tijger-
jacht zijnde, tot de ervaring moest komen, dat ook in alle Chris
tenkampongs alles wegvluchtte.
Als de oorzaak van dit vluchten moet worden beschouwd de groote
vrees voor Europeanen, en voor militairen in't bijzonder. Dui
delijk bleek mij, door bespreking met meer geciviliseerde inlan
ders, dat van oudsher een groote vrees bestaat, dat, overal waar
militairen komen, de vrouwen gemolesteerd worden.
Zeer zeker zien die menschen weinig of geen militairen en
Europeanen, daar hun uitgaan zich alleen bepaalt tot de naast-
bijzijnde pasars.
In verscheidene kampongs ben ik geweest, waar de bewoners
ongeveer in drie jaar eens een anderen Europeaan zien dan
den zendeling.
Het gevolg hiervan moet natuurlijk zijn, dat zij zich geen zelfde
onderdanen voelen van autoriteiten, die wij ook dienen. Alle
voeling met ons ontbreekt; zij voelen zich niet onze vrienden.
Een paar staaltjes om die vrees te illustreeren zullen hier
wellicht op hun plaats zijn.
Aangewezen als commandant van een jachtcommando, moest
ik een afstand van 150 K. M. afleggen om aan mijn jacht
terrein te komen.
Al de te doortrekken kampongs waren door den controleur van
mijn komst verwittigd en toch, wat een vrees!
In een der eerste kampongs was de vrees zoo groot, dat ik
besloot een drijfjacht op varkens te houden (de bevolking had
ontzettend veel overlast van die beesten), en hierdoor gelukte
het ons om de bevolking te doen gelooven, dat wij werkelijk
op tijgers wilden jagen en geen kwade bedoelingen hadden te
gen henzelf.
Een volgende maal kwamen wij in een kampong, waar het
juist pasardag was. Toen de menschen merkten, dat wij in die
kampong zouden blijven, ging ieder naar huis en werd de pa
sardag uitgesteld.
