1104
„dat, waar deze bepalingen uitvloeisels zijn van de angstval
lige zorg des wetgevers, om zooveel mogelijk waarborgen voor
<de onpartijdigheid van den rechter te verkrijgen, dan ook geacht
moet worden, dat onder hen, die klachten in eene zaak hebben
ingebracht (art. 37 R.L.), mede te rekenen is hij, die, zonder zelf
nog klachten in te brengen, althans de klacht, zijnde de grond
slag van het geding, heeft opgemaakt; als moetende ook zelfs
deze klachtopmaker geacht worden niet die onbevangenheid
ten aanzien van den beklaagde te bezitten, als met eene goede
rechtspraak overeenkomt."
Bedoelde aflevering verder doorbladerende, trof het mij, dat
daarin opgenomen zijn een sententie en eene dispositie van het
Hoog Militair Gerechtshof in Nederland, zooals blijkt, overgeno
men uit het in jaargangen verschijnend boekwerk, getiteld: „Mili
taire jurisprudentie," gedrukt en uitgegeven op last van de De
partementen van Marine en van Oorlog in Nederland, bevattende
belangrijke beslissingen van het Hoog Militair Gerechtshof. Het
nut van deze laatste uitgave is werkelijk niet gering. Zou zulk
•eene uitgave ook niet in Indië door het Departement van Oor
log kunnen geschieden? Wetskennis en wetsuitleg zouden daar
door in hooge mate bevorderd, en de onafhankelijkheid der krijgs
raadleden belangrijk verhoogd worden, terwijl het werkje feitelijk
onontbeerlijk is voor plaatselijke (militaire) en korpscommandan
ten, alsook voor auditeurs-militair. Een ander voordeel zoude
nog zijn, dat men bij de straftoemeting rekening zou kunnen
houden met overeenkomstige gevallen, zoodat men niet in den
blinde behoeft te tasten, waardoor wijzigingen der straffen door
ons hoogste rechtscollege niet zoo dikwijls zouden behoeven te
geschieden als nu.
Opzettelijk gebruikte ik zooeven het woord „werkje", omdat
het in mijne bedoeling ligt, dat aangevangen zal worden met de
uitgave van belangrijke beslissingen van eenige jaren her, bv.
van '98 af, ten einde reeds dadelijk over ruime gegevens te kunnen
beschikken. Om het raadplegen gemakkelijk te maken, moeten
-de sententiën die op hetzelfde onderwerp betrekking hebben op
elkander volgen, zoo ook de disposities. Onder het hoofd „Dienst
weigering" bv. worden opgenomen alle belangrijke sententies
