INFANTERIE TRAINING.
Het zenden van marechaussée naar Borneo, het mislukken?
van den tocht naar Roemah Soal (Ceram)in Sept. 1904, het niet
bereiken van het doel bij zooveel vorige gelegenheden op ander
oorlogsterrein werd vooral veroorzaakt door de logge langzaam
heid van onze gewone infanterie 1) tegenover de veel grootere-
beweeglijkheid van den inlandschen vijand.
Tegenover den inlander schuilt de kracht van onze troepen in
hunne betere bewapening. Indien we hem die kracht niet kun
nen doen gevoelen, omdat we hem niet bereiken, is zij nutte
loos. Tegenover den gelijkbewapenden tegenstander ligt ons-
eenig voordeel in het vertrouwd zijn met land en volk, de ken
nis van en het beweeglijk zijn in het Indische terrein. Tegen
over beide is die beweeglijkheid eene levensvoorwaarde voor ons
succes. Zij vormt een der belangrijkste nummers van ons oefe
ningsprogramma. Ook ten aanzien hiervan geldt echter wat
6 v/h S.Y. Inf. zegt: „de onderwijzer kan in den regel niet'
naar eisch aan anderen leeren, wat hij zelf niet behoorlijk weet
uit te voeren."
Men zal zulks toestemmen, en toch, wanneer een compag
niescommandant, bij eene andere gelegenheid dan op manoeu
vres, in tegenwoordigheid van hooggeplaatsten eene steile hel
ling afvliegt, zijn troep onder een kwinkslag voorgaand, een
diepe kali doorwaadt, en beslikt en bemodderd zich met ge
scheurde kleeding tegen den anderen oever ophijscht, dan zijn er
velen nog geneigd dien man „bijzonder fanatiek" of „gevaarlijk
aanstellerig" te noemen. Daar staat tegenover, dat een kapitein,
die altijd met schoone slobkousen thuiskomt, omdat hij te paard
1) Bij den tocht naar Roemah Soal was daarvan niet weinig schuld, de indeeling van
de landingsdivisie van II.M. „Ceram", welke, in het geheel niet in marcheeren getraind, de
Bezwaren van het zeer moeilijke terrein meer nog dan onze infanterie ondervond.
Eed