BEREDEX IXFAXTER1E. Men is dikwijls geneigd „bereden infanterie" te beschouwen als een speciaal wapen, het midden houdende tusschen cava lerie en infanterie. Deze m.i. verkeerde opvatting is wellicht ontstaan, doordat men menigmaal den naam „bereden infanterie" heeft gegeven aan een organisatie, enkel en alleen omdat zij ge heel of grootendeels uit de infanterie was gerecruteerd, terwijl met de oprichting niet beoogd werd een ondersteuningdoch uit sluitend een versterking van de in getalsterkte te kort schietende ruiterij. Het tactisch gebruik van een dergelijke bereden infan terie droeg dan meestal ook een overwegend cavaleristisch ka rakter. Voornamelijk heb ik hier op het oog de bereden infan terie der Engelschen in den Zuid-Afrikaanschen oorlog, welke, zooals ik later hoop aan te toonen, eerder den naam van „min derwaardige cavalerie" verdient. Naar mijne meening moet onder „bereden infanterie" verstaan worden: infanterie, die zich van een rijdier (paard, muildier, kameel) bedient, uitsluitend om zich sneller te kunnen verplaat sen, doch die, bewapend en uitgerust als infanterie te voet, voor het gevecht steeds afstijgt. Is voor den cavalerist het paard het wapen, waarvan grooten deels zijn succes in den strijd afhangt, voor den te paard ge zeten infanterist is dit geenszins het geval; hij moet evenals zijn te voet gaande collega zijn kracht zoeken in het doel matig en oordeelkundig gebruik van zijn vuurwapenhet rijdier is voor hem slechts een vervoermiddel, dat hem in staat stelt spoedig en met weinig lichamelijke inspanning het punt te be reiken, waar zijne eigenschappen als infanterist tot hun recht moeten komen. Van dit standpunt beschouwd zijn dus niet tot de bereden infan terie te rekenen de wel eens als zoodanig aangemerkte bereden patrouilles, die, na invoering van het rookzwakke buskruit, tot ver-

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1905 | | pagina 517