BEREDEX IXFAXTER1E.
Men is dikwijls geneigd „bereden infanterie" te beschouwen
als een speciaal wapen, het midden houdende tusschen cava
lerie en infanterie. Deze m.i. verkeerde opvatting is wellicht
ontstaan, doordat men menigmaal den naam „bereden infanterie"
heeft gegeven aan een organisatie, enkel en alleen omdat zij ge
heel of grootendeels uit de infanterie was gerecruteerd, terwijl
met de oprichting niet beoogd werd een ondersteuningdoch uit
sluitend een versterking van de in getalsterkte te kort schietende
ruiterij. Het tactisch gebruik van een dergelijke bereden infan
terie droeg dan meestal ook een overwegend cavaleristisch ka
rakter. Voornamelijk heb ik hier op het oog de bereden infan
terie der Engelschen in den Zuid-Afrikaanschen oorlog, welke,
zooals ik later hoop aan te toonen, eerder den naam van „min
derwaardige cavalerie" verdient.
Naar mijne meening moet onder „bereden infanterie" verstaan
worden: infanterie, die zich van een rijdier (paard, muildier,
kameel) bedient, uitsluitend om zich sneller te kunnen verplaat
sen, doch die, bewapend en uitgerust als infanterie te voet, voor
het gevecht steeds afstijgt.
Is voor den cavalerist het paard het wapen, waarvan grooten
deels zijn succes in den strijd afhangt, voor den te paard ge
zeten infanterist is dit geenszins het geval; hij moet evenals
zijn te voet gaande collega zijn kracht zoeken in het doel
matig en oordeelkundig gebruik van zijn vuurwapenhet rijdier
is voor hem slechts een vervoermiddel, dat hem in staat stelt
spoedig en met weinig lichamelijke inspanning het punt te be
reiken, waar zijne eigenschappen als infanterist tot hun recht
moeten komen.
Van dit standpunt beschouwd zijn dus niet tot de bereden infan
terie te rekenen de wel eens als zoodanig aangemerkte bereden
patrouilles, die, na invoering van het rookzwakke buskruit, tot ver-