504
de draak (Fr.: dragon). Ook in andere legers waren dergelijke
troepen, die feitelijk niets anders dan bereden infanterie waren 1),
bekend, zij 't ook onder andere namen (musketiers, schutters te
paard enz.).
In het begin der 17e eeuw vochten deze dragonders, of hoe zij dan
elders heetten, nog algemeen te voet, waarbij de paarden achter
waarts werden vastgebonden of saamgekoppeldzij waren meestal
geheel als infanterie gekleed en te voet zijnde van deze niet te on
derscheiden. Langzamerhand veranderde echter het karakter der
„dragonders" en ontstond er een neiging om meer te paard dan te
voet te vechtenin den 30 jarigen oorlog bv. waren de Zweedsche
dragonders eigenlijk niet anders dan een soort lichte cavalerie.
De geheele 18e eeuw toont ons de „dragonders" als „troupe am-
phibie", tusschen infanterie en cavalerie staande, maar met de
neiging steeds meer en meer tot laatstbedoeld wapen te naderen.
Frederik de Groote beschouwde hen als een lichte ruiterij met
de bijzonder ontwikkelde eigenschap, zoo noodig de infanterie in
het gevecht te kunnen vervangen. In de laatste 50 jaren van
hun bestaan waren de hier bedoelde dragonders in nagenoeg alle
legers onderafdeelingen van de cavalerie geworden, en, evenals de
„kurassiers" in de eerste plaats als cavalerie voor den slag bestemd
waren en de„ huzaren" speciaal geoefend werden in den ophel-
derings- en veiligheidsdienst, kregen de „dragonders" een bij
zondere opleiding in het gevecht te voet.
Deze langzame verandering van oorspronkelijk bereden infan
terie in cavalerie is gemakkelijk te verklaren. Voetvolk te paard
gezet, ten einde het gemakkelijk en c.q. sneller te verplaatsen, is
op den duur daarmede niet tevreden, het wil „rijden", het te
paard zitten wordt langzamerhand hoofdzaak, er ontstaat neiging
zoo min mogelijk te voet te verrichten wat men meent ook wel
te paard af te kunnen, in één woord: „Voetvolk te paard wil
op den duur cavalerie worden." Dit is reeds een der nadeelen
die een te paard gezeten infanterie aankleven, en het onderdruk
ken dezer neiging van bereden voetvolk is iets waarop zelfs alle
voorstanders van deze wapensoort ten sterkste aandringen.
Thans genaderd tot de nieuwere tijden, zullen de bestaan
1) Zie ook .,Betrachtungen eines Offiziers der englischen berittenec Infanterie". Mil.
"Wochenblatt 1904 Ko. 113.
