GRANAAT-KARTETSVUUR TE VELDE. Het is niet voldoende een uitstekend wapen te bezitten, men moet ook van zijne eigenschappen een juist gebruik weten te maken. Dat dit niet altijd geschiedt, bleek reeds meermalen- ik herinner slechts aan het verkeerde gebruik van mitrailleurs als artillerie in 1870. Zooals bekend is, was de Pransche veld artillerie de eerste, die zich in het bezit van werkelijk snelvu- rend geschut verheugde, en dus ook de eerste, die de vraag hoe snelvuurgeschut in den veldoorlog gebruikt dient te worden ter beantwoording kreeg, waarbij zij vermoedelijk als raadslieden had de generaals Percin en Langlois 1). In November 1901 ver scheen het ontwerp-reglement voor het nieuwe geschut, dat later eenige malen gewijzigd werd; thans is het den 8en Juni 1903 door den minister goedgekeurde reglement van kracht. Het Fransche reglement heeft allerwege de aandacht getrokken de oplossing die het aan het vraagstuk geeft is alom besproken in den beginne nogal eens in afkeurenden zin; thans, nu ei- meer tijd voor grondige kennismaking is beschikbaar geweest wordt meer en meer erkend, dat het geheele Fransche systeem' technisch zoowel als tactisch, met bewonderenswaardige logica is opgebouwd. „Geistreich" is wel het minste woord dat de Duitschers thans voor de Fransche. schietmethode overhebben In Roemenië en Noorwegen, de eenige staten die thans reeds snel vuur veldgeschut bezitten, is deze methode beproefd en schijnt zij overgenomen te zullen worden. Nu zal onze veldartillerie wel nimmer geschut krijgen met een zoo groot ballistisch ver mogen als het Fransche, zoodat het de vraag is of de Fransche schietmethode wel voor ons geschut geschikt zal blijken in de practijk. In afwachting dat daaromtrent iets gepubliceerd wordt neb ik getracht na te gaan, wat de Franschen met hun systeem 1) De schrijver van hot in 1392 verschenen werk „I/artillerie de campagne en liaison lcs autr<* «mes», dat door mij aangehaald zal worden als „Landois Dl. H, 1805. 49

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1905 | | pagina 105