821
artikel „Die Englische 9e Division im Gefecht am Paardeberg
am 18 Februar 1900", M. W. 109 en 110 van 1902.
„Vergelijkt men", lezen we daar, „het aanvallend optreden bij
Paardeberg met dat bij Colenso (brigade Hart), dan springt vóór
„alles het groote onderscheid der aanvalsvormen in het oog -T
„men is van het eene uiterste in het andere gevallen. Hier een
„smal front met late ontwikkeling van dichte tirailleurliniën
starke Tiefengliederung in mehreren stufen, jedoch mit völ-
„lig zweckwidriger Verwendung de gesloten orde nog een we
zenlijke gevechtsvonn; bij Paardeberg overmatig breede fron-
„ten, met vroegtijdige ontwikkeling van ijle tirailleurliniën, bijna,
„gelijktijdigen inzet van alle voor het gevecht bestemde troepen
„in de voorste linie, zonder eenige diepteopstelling, en als ge
vechtsformatie slechts de verspreide orde, zoover het vijande*
„lijk geschut reikte."
„Beide wijzen van optreden hebben echter één eigenaardige
„karaktertrek gemeen, nl. het streven, om zoo snel mogelijk, zon-
„der ernstig vuurgevecht, in ononderbroken aanloop den vijand
„te naderen om de beslissing te bespoedigen. Bij beide ontbreekt
„een zorgvuldig ingeleid en met toenemende kracht uit de diepte
„onderhouden vuurgevecht en een volhardend pogen om een over-
„machtige vuuruitwerking te verkrijgen; vandaar ook het mis
kennen van de beteekenis van het gevecht uit de diepte. Bij
„beide wijzen van optreden zien wij een geheel verkeerde op-
Vatting van het moderne gevecht. Het is een voorstelling uit
„de dagen van Waterloo, waarbij, hoewel in moderne vormen
„de beslissing gezocht werd in de kracht van den stormloop en
„van de bajonet, niet in het geweer en zijn uitwerking. En deze
„veiouderde strijdwijze werd aangewend tegen een tegenstander,,
„die zijn heil uitsluitend zocht in het vuurwapen en het juist
„gebruik daarvan."
„Het was niet het moderne geweer, doch die verouderde op-
Vatting, welke alle aanvallen der Engelschen, ondanks de op
offeringen en inspanning van aanvoerders en manschappen, deed
„mislukken; hierin vinden we de verklaring voor de immer „on-
„geschikte aanvalsvormen", die ondanks alle zoeken en beproeven,
„gedurende den geheelen veldtocht niet tot iets beters leidden."
„Dit is ongetwijfeld de leerrijkste les uit den oorlog, dat het
