1117 -
Men maakt dan theoretisch wel een kleine fout, doch daar het
toch niet te verwachten is, dat het eerste salvo, wat hoogte- en
zijdelingsche richting betreft, juist is, doet het er in de practijk
weinig toe of men de T. voor 60 dan wel voor 50 M. verlengt.
Het schieten met salvo's vindt in N. E. L. een tegenstander.
Hiervoor wenscht hij in de plaats te stellen het afvuren met
kleine tusschenpoozen der verschillende vuurmonden, waardoor
de waarneming schot voor schot mogelijk wordt.
Nu lijkt mij zijn motiveering niet bijzonder gelukkig
Hij zegt op bladz. 560:
„Gesteld, men vuurt met een batterij van 4 vuurmonden. Wordt
„nu alleen de richting van de afwijkingen van het salvo opge
geven, dan heeft men bv. het geval bij twee zijposten:
„Rechter- en Linkerzijpost2 schoten L. en 2 schoten R. Men
„kan nu besluiten, dat het salvo dan wel is geweest.
„(Zie fig. 2 en 3) 1)."
„Deze wijze van waarnemen is dus niet aan te bevelen.
Heel iets anders wordt het, wanneer men alle vuurmonden
„met dezelfde gegevens laadt en de schoten met kleine tusschen-
„poozen afgeeft. Neemt men weer de bovengenoemde wijze van
„waarnemen, die zich bepaalt tot het opgeven van„In de rich
ting, Links en Rechts," dan zullen wel enkele schoten als
„moeten worden aangeteekend, doch meestal zal men het (-f) en
van het salvo, om het zoo eens te blijven noemen, kunnen
„bepalen enz."
Nu zou het toch logisch geweest zijn, wanneer hij tevens be
wezen had, dat het oorspronkelijk aangenomen voorbeeld (zie fig.
1 en 2) bij het achtereenvolgens afgeven van de schoten „heel
iets anders" wordt, dus dat bij deze laatste methode ivel het
of van de groep der schoten 1 t/m 4 kan worden bepaald,
uitgaande van de opgaven der zijposten: „In de richting, Links
„of Rechts."
'tls mogelijk dat het den geachten schrijver gelukt; ik zie er
geen kans toe.
Ook bij zijn methode zou naar mijne meening de groep als
moeten zijn waargenomen.
1) Hier overgenomen als fig. 1 en 2.
