1125
proeven komt de russische schrijver Karpenko Logwinoff in een
artikel in het Russische tijdschrift voor Artillerie 1892, overge
nomen in de Mittheilungen van 1898 en de „Vertalingen en
overdrukken van Krijgswetenschap 1892—1894:."
Uitgaande dus van de onderstelling, dat 10 treffers voldoende
zijn een ballon tot dalen te brengen en aannemende, dat men een
z.g. vlieger- (Drachen) ballon tegenover zich heeft, welks mid
dellijn slechts 6 M. bedraagt 1) kan met behulp der formule:
N
n r het meest gewenschte interval berekend worden.
7T I- tg2 (3
Zooals bekend, is in deze formule n de trefferdichtheid, N
het aantal kogels in de G.K., I het interval en (3 de halve top
hoek van den spreidingskegel.
Door vervorming der vergelijking krijgt men dat:
L/35 uitvoeren (voor de andere vuurmonden zal deze slechts
weinig verschillen).
Bij 7.5 c.M. L/85 is:
tg (3 (op 5000 M.) 140 °loo-
Deze waarden in bovenstaande vergelijking gesubstitueerd
geeft: I 110 M.
Nu is het normale interval op alle afstanden 60 M.
Hieruit volgt dus, dat men het gunstigst interval verkrijgt
door het dubbele normale interval te nemen, zoodat ook de ge
wenschte springhoogte 2 maal de normale is.
Deze theoretische beschouwing wordt zoo duidelijk mogelijk
in de Fransche schietregels voor de veldartillerie in toepassing
gebracht:
„Bij het voortgezet vuur wordt het springpunt verhoogd tot
3
Gemakshalve zullen we de berekening alleen voor 7.5 c.M.
N 26°, n=^F=±°,35.
1) Een ongunstig geval is dus aangenomen. Bij een ronde ballon met 10 M. mid
dellijn behoeft de trefferdichtheid niet zoo groot te zijn als hierna voor den vliegerballon
zal worden berekend.
