695
bij ons bestuur te bewerken, dat de aangewezen bestuursop-
volger weer van die waardigheid ontheven werd en in diens
plaats erkend en aangesteld werd zijn halfbroeder La Pangori-
sang. Het was bij die gelegenheid, dat Paré-Paré met het
omliggende land aan ons bestuur werd afgestaan en door de
Regeering aanvaard bij Gouvernernents Besluit van 17 Juli 1824
No. 10, zoodat dan ook tijdens de aanwezigheid te Paré-Paré
van den generaal-majoor van Geen reeds werd aangevangen daar
ter plaatse een blokhuis op te richten.
De toetreding van Sidenreng tot het hernieuwde Bongaaisch
contract had op 30 Augustus 1824 plaats, terwijl de andere
staatjes in het daarop volgende jaar zijn toegetreden.
Toen in 1831 de vorst van Sidenreng, La Pawawooi, over
leed, werd hij door La Pangorisang opgevolgd. Om den nieuw
opgetreden vorst te steunen en op het rechte pad te houden,
werd hem een Europeesch ambtenaar ter zijde gesteld, hetgeen
evenwel niet verhinderde, dat in 1832 een broederoorlog tus-
schen La Pangorisang en den bovengenoemden Datoe Lampoella
uitbrak. Deze werd in den krijg ondersteund door vele Sop-
pengsche en Bonische prinsen, zoomede door Wadjosche benden.
Aanvankelijk had hij groot succes en versloeg onze ter hulp
gezonden troepen. Eenige maanden later werd hij echter door
zijn hulptroepen verlaten, verzoende zich met zijn broeder en
mocht zich te Sidenreng vestigen. Maar in 1836 was de broe
deroorlog weder in vollen gang. Wij onthielden ons van het
verleenen van hulp; zelfs van de vestiging van een établisse
ment te Paré-Paré werd niets meer vernomen. La Pangorisang
wist ten slotte de overwinning te behalen en deed den onrust
stoker uit het rijk vluchten. De woelingen namen echter eerst
in 1855 een einde, toen Datoe Lampoella overleed.
Intusschen werd in 1849 door de Regeering opnieuw op de
bezetting van Paré-Paré aangedrongen, doch ook nu weder daar
van afgezien.
In 1854 werd op verzoek van La Pangorisang het contract
met ons vernieuwd en bij eene afzonderlijke acte bepaald, dat
Paré-Paré ons onverlet eigendom was, dat ten alle tijde door
ons van Sidenrengs bestuurder kon opgevorderd worden, aan
wien het in bewaring werd afgestaan.
Dl II, 1905. 4 8
