IETS NIEUWS 01» CARTOGRAPHISCII GEBIED. Eene topographische kaart op gewoon papier gedrukt, moet met zorg en omzichtigheid behandeld worden, wil men er lang durig nut van trekken. Bij slecht weder en op moeilijk begaan bare terreinen, bij het doorwaden van rivieren, behoort de kaart zorgvuldig in de kaartentasch opgeborgen te worden, teneinde ze voor algeheele vernietiging te bewaren. Om dit bezwaar te verminderen plakte men de kaart op lin nen, nadat deze te voren in een passend formaat in stukken ge sneden was. Doch ook hierbij deden zich ongerieflijkheden voor, het plakmiddel liet, vooral bij vocht, herhaaldelijk los, de hoeken van elk der stukken van de kaart sleten vlug af, de aansluiting van de deelen van een blad liet dikwijls te wenschen over, het lezen werd bezwaarlijker. Een groot gedeelte dezer moeilijkheden onderving men door de kaarten direct op linnen (gewoon ongeprepareerd linnen, zoo als het in den handel voorkomt) te drukken. Doch hierbij stuitte men op bezwaren bij de reproductie. Van groote nauwkeurig heid was weinig sprake, daar de soupele stof zeer uitrekbaar was; van het aanbrengen van meerdere kleuren kwam al heel weinig, het bleek vrijwel ondoenlijk om een eenigszins sluitend geheel te krijgen. Wel werden enkele proeven daarmee genomen en bladen op linnen van gedeelten van Atjeh's Noordkust (Pedir, Peusangan enz.) aan het leger verstrekt, doch de met zwart en groen (kampongs) gedrukte kaarten spotten met alles wat naar aesthetica zweemde en deden meer denken aan de grof gekleurde platen uit onze jeugd dan aan behoorlijk kaartenmaterieel. Ten slotte kwam hierbij nog het financieel bezwaar, dat het linnen te slap was om onder de snelpers bedrukt te worden, zoodat men zich moest beperken tot het gebruik van de veel langzamer werkende handmachines 1). Ter toelichting diene, dat om 300 exemplaren te drukken van een kaart in 2 kleu-

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1906 | | pagina 416