IETS NIEUWS 01» CARTOGRAPHISCII GEBIED.
Eene topographische kaart op gewoon papier gedrukt, moet
met zorg en omzichtigheid behandeld worden, wil men er lang
durig nut van trekken. Bij slecht weder en op moeilijk begaan
bare terreinen, bij het doorwaden van rivieren, behoort de kaart
zorgvuldig in de kaartentasch opgeborgen te worden, teneinde
ze voor algeheele vernietiging te bewaren.
Om dit bezwaar te verminderen plakte men de kaart op lin
nen, nadat deze te voren in een passend formaat in stukken ge
sneden was. Doch ook hierbij deden zich ongerieflijkheden voor,
het plakmiddel liet, vooral bij vocht, herhaaldelijk los, de hoeken
van elk der stukken van de kaart sleten vlug af, de aansluiting
van de deelen van een blad liet dikwijls te wenschen over, het
lezen werd bezwaarlijker.
Een groot gedeelte dezer moeilijkheden onderving men door
de kaarten direct op linnen (gewoon ongeprepareerd linnen, zoo
als het in den handel voorkomt) te drukken. Doch hierbij stuitte
men op bezwaren bij de reproductie. Van groote nauwkeurig
heid was weinig sprake, daar de soupele stof zeer uitrekbaar
was; van het aanbrengen van meerdere kleuren kwam al heel
weinig, het bleek vrijwel ondoenlijk om een eenigszins sluitend
geheel te krijgen. Wel werden enkele proeven daarmee genomen
en bladen op linnen van gedeelten van Atjeh's Noordkust (Pedir,
Peusangan enz.) aan het leger verstrekt, doch de met zwart en
groen (kampongs) gedrukte kaarten spotten met alles wat naar
aesthetica zweemde en deden meer denken aan de grof gekleurde
platen uit onze jeugd dan aan behoorlijk kaartenmaterieel. Ten
slotte kwam hierbij nog het financieel bezwaar, dat het linnen
te slap was om onder de snelpers bedrukt te worden, zoodat
men zich moest beperken tot het gebruik van de veel langzamer
werkende handmachines 1).
Ter toelichting diene, dat om 300 exemplaren te drukken van een kaart in 2 kleu-