29
De hier gestelde eisch laat aan duidelijkheid veel te wenschen
over, omdat eene definitie, wat men onder tafelrijst heeft te ver
staan, niet wordt aangetroffen. Men onderscheidt h. t. 1. meestal
twee soorten van tafelrijst en spreekt van le soort met minder
dan 20 breuk, en 2e soort met 30—85 breuk.
Enkele firma's brengen nog de z.g. prima tafelrijst in den han
del, die slechts 3 breuk bevat.
Waar nu het begrip „tafelrijst" op zich zelf heel vaag is, daar
behoeft het wel geen betoog, dat de hiervoren vermelde eisch
van nul en geener waarde is.
Hier dient uitdrukkelijk te worden vermeld, hoeveel procent
aan breuk mag worden toegestaan.
De voedingswaarde ondergaat natuurlijk bij een grooter of
kleiner breukgehalte geen verandering, alleen het opbewaren
van sterk gebroken rijst schijnt met meer zorgvuldigheid te
moeten geschieden.
Enkele procenten meer breuk heeft in den handel een merk
baren invloed op den prijs, het verdient o.i. dus aanbeveling om,
ter voorkoming van onnoodig opdrijven der inschrijvingsprijzen,,
de maximum breuk niet te laag te stellen.
Men onderscheidt in den handel breuk en i/3 breuk, al naar
mate de korrels de grootte hebben van een halve of derde nor
male korrel, de kleinere breuk wordt gruis genoemd.
Het zou misschien aanbeveling verdienen, om J en 1/8 breuk
toe te staan, maar om gruis te weigeren.
Om de procenten aan breuk te controleeren, neemt men een
steekproef.
Iedere zak, bij groote partijen één van de tien zakken (nooit
Ho. 10, 20, 30 enz., maar onregelmatig één uit elk tiental bv.
8, 17, 23, 39 enz.), wordt 3 maal gestoken, onder, midden en
boven, door middel van een hol metalen of houten kokertje,
waarmee men tot in het hart van een zak kan komen. De aldus
verkregen rijst wordt zeer zorgvuldig dooreengemengd en daarna
enkele proeven van 30 gram bv. op een zwart papier uitge
spreid, de afgezonderde breuk gewogen, vervolgens het
berekend.
Levering op monster zou de taak der keurders aanmerkelijk
verlichten, maar deze wijze van levering is zoo goed als onuit-
