462 tchi-tsiao, en bij Liaujang zijn afstanden van 4 tot 6 K. M. regel. Een Russische mortier-artillerist klaagt, dat de dracht van den veldmortier te gering is, elders wordt beweerd, dat eene maxi mum-dracht van 4000 M. veel te weinig is, terwijl een ander als grens van de in dezen oorlog voorgekomen afstanden 7 a 8 K. M. stelt. Bij het Japansche veldgeschut reikt tijdvuur tot 4000, anderen zeggen tot 5000 M.; de schootstafel voor volle projectielen loopt tot 6200 M.; bij het Russische veldkanon M./1900 bedragen deze getallen respectievelijk 5120 en 6400 M. Meermalen werd ge vuurd op afstanden, die nabij de uiterste grens lagen. Hoe kwam men daartoe? Uit het Japansche reglement spreekt een andere geest: „D'une faeon génerale, on devra se inettre en batterie le plus prés „possible du but a battre Son concours est particulièrement important dans la phase „decisive du combat, alors qu'elle ne doit en aucune fajon chercher „a eviter le feu de l'infanterie ennemie Hiervan is in den oorlog weinig te bemerkenmen zou bijna zeggen, dat het streven was zoo ver mogelijk van het doel af te blijven en tot zekere hoogte was dit ook zoo. Niet uit over dreven vrees eenige menscbenlevens in te boeten; zoowel de Russen als de Japanners hebben te dikwijls getoond het doel hooger dan het leven te schatten, dan dat voor eene dergelijke verdenking plaats zoude zijn. Maar de overwegingen, dat een weinig werkzaam vuur beter is dan in 't geheel geen vuur en dat eene batterij, die zich vertoont, wel verder afgeschreven kan worden, dwongen tot de vuuropening op groote afstanden en maakten eene verandering van stelling dikwerf onmogelijk. Van de marschcolonne tot de stelling is een lange weg af te leggen. Wat geeft het of de stelling mooi gemaskeerd is, als de marschweg niet aan 's vijands waarneming en toevalsvuur ont trokken is? Opgelegd is artillerie nog veel kwetsbaarder dan afgelegd, terwijl vooral in heuvelterrein de wegen zelden geheel gedekt liggen. En voor den opmarsch is veldartillerie toch hoofd zakelijk aan wegen gebonden, wegen, wier loop op de kaart is na te gaan en waarvan de vijand zichtbare deelen op kilometers afstand in het oog kan houden.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1906 | | pagina 474