497
cellulose in Amylazetat, zou verre den voorrang verdienen boven natuur
lijke vernissoorten, zooals schellak, kopal, sanderak enz. Hoofdzakelijk,
omdat Zapon geen zuren bevat, wordt het zeer geschikt geacht om meta
len tegen oxydatie te beschermen.
In tegenstelling met andere vernissoorten glimt zapon niet Op glas
gebruikt, doet het dit op raatglas gelijken. Als plakmiddel van glas op
metaal, of van glas op glas doet het goede diensten.
Ten slotte wordt Zapon warm aanbevolen voor het fixeeren van tee-
keningen, plannen, kaarten en archiefstukken, die daarna zonder nadeel
in regen bekeken kunnen worden. Door de beschuttende taaie laag is
het papier geheel ongevoelig voor vocht.
Tot zooverre het Oostenrijksche tijdschrift.
Ook de Militaire Spectator van 1902 maakte melding van dit middel
in een artikel „Het waterdicht maken van stafkaarten" en beval het, vooral
voor dat doel, warm aan.
Hieruit blijkt, dat men niet met een geheel nieuw middel te doen
heeft en dit is ook het geval, want reeds in het midden van 1903
werd ditzelfde praeparaat onder denzelfden naam bij het topographisch
bureau te Batavia in beproeving genomen.
De uitkomsten dezer proeven zijn niet gunstig geweest, want het is
thans bijna drie jaren na dato gebleken, dat kaarten met zapon bestre
ken en gedurende al dien tijd aan het licht blootgesteld, even geel en
vlekkerig zijn geworden dan die welke geheel onder dezelfde omstandig
heden zonder een zoogenaamde beschuttende laag bewaard waren, terwijl
van twee blancobladen, die in het donker gehouden waren, het met zapon
bestreken blad licht geel, dat zonder het vernis geheel wit was gebleven.
Thans is men begonnen een ander gebruik van zapon te maken en wel
om geteekende schetskaarten, die te velde gebruikt moeten worden en
waarvan inkt en verf bij vochtig weer spoedig los zouden laten, meteen
beschermende laag vernis te bedekken. Het laat zich aanzien, dat het
minder kleverige zapon hiervoor beter te gebruiken zal zijn dan eenige an
dere vernissoort.
