DE PONIES BIJ HET Je VELDESRADROX.
Met belangstelling las ik in de 8ste aflevering van dit tijd
schrift het artikel over de Autralische troepenponies van de
hand van den ritmeester Daniels, welk artikel niet alleen waarde
heeft voor de cavalerieofflcieren, doch ook voor de collega's
van de bereden artillerie, nu de remonteering dier artillerie met
ponies een voldongen feit is.
Hoewel bij het 4de Veldeskadron niet over zulk een groot
aantal ponies kan worden beschikt als bij het 3de Veldeskadron,
lijkt het mij niet van belang ontbloot, nu de algemeene erva
ring omtrent de pony als dienstpaard nog gering is te noemen,
ook mijne ondervinding hieromtrent neer te stellente meer
omdat de ponies van het 4de Veldeskadron te Soerabaja, wat
klimaat aangaat, m.i. in nog ongunstiger omstandigheden ver-
keeren dan de ponies te Batavia.
Ten einde niet in herhalingen te vallen van hetgeen de rit
meester Daniels reeds heeft geschreven, zal dezelfde indeeling
gevolgd worden als mijn collega in bovengenoemd artikel en dan
in het kort bekend stellen wat de ervaring te Soerabaja leerde.
Geen critiek dus, maar eene aanvulling.
Het type.
Ook bij het 4de Veldeskadron vertoonen de ponies een staal
kaart van typen, van af het 7/8 volbloed rijpaard tot het meest
ordinaire werktrekpaard en in hoogte varieerend van 1.37 M.
tot 1-50 M.
Het spreekt wel van zelf, dat de oefening van eene dergelijke
verzameling den eskadronscommandant veel hoofdbreken kost.
Nu men in Indiê wat men noemt „meer oog" op de ponies heeft
gekregen en het inheemsche type uit het geheugen losgelaten
heeft, zullen a.s. remontecommissies met de verkregen ervaring
hun voordeel doen en voor de royaal gestelde remonteprijs ook
goede ponies van een constant type dienen te koopen.
