871
De voornaamste artikelen van uitvoer zijn koffie, boschpro-
-dukten, tabak, karbouwen en stofgoud; die van invoer zout,
lijnwaden, petroleum, ijzerwerk, glas en aardewerk.
Door de oprichting van een zoutverkooppakhuis te Indrapoera
en betere regeling van den koffieverkoop te Tapan heeft de
handel zich in de laatste jaren grootendeels van Moeka Moeka
naar Indrapoera verplaatst.
Ook met de strandplaatsen op de O.-kust werd van oudsher
handel gedreven, doch in den laatsten tijd wegens den grooten
afstand en de afpersingen der Djambische hoofden slechts in
zeer geringe mate, volgens een ander bericht in het geheel
niet meer.
Voor de behoefte aan zout kunnen de Korintjische landschappen
•dan ook volkomen van het Gouvernement afhankelijk worden
geacht.
De Korintjische handelaren, die hun koelies naar het gou-
vernementsgebied zenden met handelsprodukten, vereenigen die
veelal tot groepen van soms 100 a 200 man. Op den weg Ta
pan Si Koengkoeng overnachten zij dan in langs den weg op
getrokken loodsen (baroeng baroeng).
Langs geen der andere wegen worden dergelijke loodsen aan
getroffen.
De koelies dragen hun vrachten, 16 tot 40 KG., in manden
van den vorm van een afgeknotten kegel, welke zij dragen aan
-drie lussen.
Door twee dier lussen worden de armen gestoken, de 8de
wordt om het voorhoofd geslagen, dat dus als steun dient. De
zelfde draagwijze wordt ook toegepast op andere verpakkings
middelen b.v. kisten en blikken.
Men plaatst deze dan evenwel niet in een mand, maar bindt
ze vast op een rotan vlechtwerk (galé), dat op den rug steunt.
Het vervoeren van eene dergelijke vracht van de Salepan
Halai Kain naar Tapan zou in gewone omstandigheden op 5
gulden komen te staan.
Inzamelen van boschprodukten. Rotan wordt zeer schaars, goede
damar, getah soorten en was worden bijna in het geheel niet
aangetroffen.
