538
Nog een ander punt vraagt de aandacht: er komen in elk
gevecht momenten voor, dat de artillerie uitwerking zonder voor
afgaand inschieten zou willen hebben. Ieder Indisch artillerist
herinnert zich uit de oorlogvoering tegen den I. V. wel dergelijke
oogenblikken. Men ziet ergens eene bende, die onbewust van
het gevaar, dat op duizende Meters afstand dreigt, gesloten voort
trekt. Door de eerste schoten wordt die vijand gewaarschuwd
hij verspreidt en dekt zich en de kans is verkeken. Hetzelfde
zien we elders. Een tot zwijgen gebrachte Russische batterij
in den slag aan de Jaloe ziet een Japansch infanterie-regiment
in vrijwel gesloten formatie voorbijtrekken; zij kan verrassend
eenige schoten lossen voor de overmachtige Japansche artillerie
haar wederom tot zwijgen doemt. De Rus kiest de m. i. wijste
partij, schiet zich niet in, maar vuurt zijne G. K. met op goed
geluk gekozen E. en T. afde uitwerking is nihil, aangezien de
G. K. op meer dan 500 M. vóór de Infanterie springen. In zoo'n
geval is een goede afstandsmeter van veel waarde, terwijl de
kans op uitwerking des te grooter wordt, naarmate de baan meer
bestreken is. Maar ook hier blijkt het nadeel van G. K. vuur,
dat bij normale S. H. de juistheid van de baan niet te contro
leeren is. Had de Rus met G. gevuurd, dan had hij de fout
direct gemerkt en kunnen herstellen, aangezien de vijandelijke
artillerie de gelegenheid liet een 30-tal schoten af te geven en
een regiment infanterie zich niet achter het eerste het beste
heuveltje kan dekken.
Niet alleen kan bij normale S. H. de juistheid van de baan
moeilijk nagegaan worden, maar de vuurleider krijgt bij abnor
maal groote negatieve I toch den indruk, dat hij goed ingeschoten
is, als de S. H. maar normaal is. Naar aanleiding van de op blz.
534 aangehaalde worden van Löffler wees ik hierop reedshet is
grappig te lezen hoe dikwijls het eigen G. K. T. vuur als uitste
kend en dat van den vijand als slecht geregeld wordt beschreven.
Betreffende het eigen vuur is de wensch dikwerf de vader
van de beoordeeling.
„I very seldom saw a Japanese shrapnel burst other than where
„it should burst, in striking contradiction to the Russian shells, which
„apparently burst anywhere but where they were required". (Kirton).
