852
gewezen op den man, en werden slechte schutters met straffen,
bedreigingen en achteruitzetten vervolgd; de andere helft, het
geweer, kwam er beter af, en kreeg niet meer aandacht, dan
strikt noodzakelijk was. "Waardoor?
Ja; het indische leger is een leger van de practijk. Onder onze
eerste infanterieofficieren rekenen we volgaarne hen, die te velde
een grooten naam maakten, te velde zelfs hunnen rang verwierven.
Wetenschappelijke inrichtingen hebben we niet: geen Normaal
schietschool, geen vakcursus voor officieren van wapening. De
jonge officieren gaan zoodra doenlijk te velde, en schudden daar
veel wijsheid af, voor hun examen moeizaam verworvenlater
behooren reglementen, voorschriften en aanhangsels tot die lit
teratuur, waarin men niet verder ploetert, dan voor het goed
volbrengen der dagelijksche werkzaam heden vereischt wordt.
Tenvolle zij hier beaamd, dat wat het zwaarste is, ook het
zwaarste wegen moet, en het indische leger beter gediend
is van den vlotten krachtigen luitenant voor zijne sectie, dan
van den knappen cijferaar achter zijne schrijftafel; maar of de
kennis van het geweer algemeen wel zoo groot is, als noodig.
moet worden geacht, ^het zij betwijfeld. Wij bedoelen geenszins
het oplossen van ballistische vraagstukken, en het jongleeren
met formules; maar do volledige bekendheid met het gebruik,
en de eigenschappen van het geweer in handen van den soldaat.
Tot voor korten tijd gold als een regel onaantastbaar: de ge
weren zijn prachtig, en de menschen schieten nu eenmaal
slecht. Of van het eerste soms iets viel af te trekken, en aan
het laatste wat kon worden toegevoegd, het werd welwillend
in handen gesteld van de theoretici.
Teneinde hierin verbetering te brengen, werd door den Chef
van de infanterie bij circulaire dd. 11 April 1906 (zie bijlage)
eene regeling getroffen voor opleiding van bokschutters. Per
compagnie of detachement twee manschappen gevormd tot
zoodanig uitmuntende schutters, dat hunne uitkomsten als
maatstaf dienen kunnen voor de beoordeeling van een geweer.
In zeker opzicht was diPslechts eene reglementeering van het
geen het Schietvoorschrift der infanterie reeds lang bedoelde
met „een zeer goed schutter" in 139. Maar in waarheid was
het een vestigen van de aandacht op het leeren kennen van
