875
had daar een sterk gepeperd bericht ontvangen, dat de Boeren
de stelling op de zadelhoogte zwaar versterkt en door draadver
sperringen omgeven hadden. Op grond van deze berichteD,die
hij voor waar accepteerde, hield Gatacre de onderneming voor
zeer gevaarlijk en wijzigde op het laatste moment de gegeven
hevelen. Beter ware het zeker geweest, dat Gatacre, de inge
komen berichten volkomen vertrouwende, den aanval nog een
dag had uitgesteld, om tijd te hebben voor eene persoonlijke
verkenning van het aanvalsterrein. Had hij dit gedaan, dan
zou hij den aanval eerder tegen de oost- dan tegen de west
zijde van den Rooikop gericht hebben. De hoogten ten N. O.
daarvan begunstigen eene gedekte nadering, terwijl er gunstige
positiën zijn om den Rooikop, die de geheele stelling der Boeren
domineerde, aan te vallen. Het terrein in het Westen mist
deze voordeelen; het is doorsneden, hier en daar met zwaar
struikgewas begroeid en bovenal gevaarlijk voor een nachtmarsch.
Gatacre zag af van den oorspronkelijk beraamden frontaanval
en besloot thans de Boeren stelling op haren rechterflank aan
te grijpen, waardoor niet de weg Moltena-Stormberg langs de
spoorbaan gevolgd zou worden, maar die naar Steynsburg over
eene lengte van 11 KM. om vervolgens even ten Zuiden van
Yan Zyll's hoeve een karreweg in te slaan, waarlangs men
den Kissieberg zou kunnen bereiken. Niet alleen was deze
marschroute circa 3 K.M. langer, zoodat de nachtmarsch nu
reeds een lengte van 17 a 18 K.M. kreeg, maar bovendien liep
zij door volkomen onbekend terrein, zoodat men geheel overge
leverd was aan de medegenomen gidsen, een paar veldwachters,
die verzekerd hadden eiken steen en struik op een duimpje te
kennen. Deze belangrijke wijziging in de marschdispositie werd
echter buitengewoon vluchtig en zoo terloops hier en daar mede
gedeeld, zoodat een groot deel van de officieren en van den
troep er geen kennis van droeg en den nachtmarsch begon in
de overtuiging, dat men rechtstreeks langs den spoorweg op
Stormberg aanrukte.
Om 915 N.M. begon de marsch. Aan het hoofd marcheerden
de Irish Rifles met opgeplante bajonet, als eenige marschbevei-
liging; een maatregel, die de manschappen vermoeide en voor-
loopig althans geen zin had. Daarachter volgde het Fuselier-
