1001
Hoewel een dergelijk kanon ook in Indië gebezigd en voor
gedragen geschut in aanmerking zou kunnen komen, is het
vermogen te gering om tegenover veld-artillerie van een B.V-
met vrucht aangewend te kunnen worden, terwijl ook schilden
ontbreken. Tegenover den I. Y. zou het toepassing kunnen vinden.
Wij vreezen echter dat het transport te bezwaarlijk zal zijn en
met lichter geschut van 3,7 a 5,7 cM. kaliber zal kunnen wor
den volstaan. Bij voldoend resultaat zijn dan aan het tran
sport dier laatste vuurmonden veel minder bezwaren ver
bonden.
Wij gaven dit stuk ook meer om een type geschut te be
schrijven, wat bij eventueele landingen van een B. V. in eerste
linie verwacht kan worden. Yoor algemeene en ballistische
gegevens verwijzen wij naar het aan het slot volgende overzicht.
Bergmortieren.
Toen door de gestrekte banen der moderne veldkanonnen
doelen achter verticale dekkingen niet getroffen konden wor
den, deed zich de behoefte gevoelen aan geschut met een meer
gekromde baan tot het bestrijden en treffen van die doelen en
werd de veldhouwitser in vele legers ingevoerd.
In den bergoorlog bleek de gekromde baam der houwitsers
voor dat doel nog niet voldoende gekromd te zijn en kwam
men er toe naast het bergkanon een bergmortier aan te nemen.
Een lichte veldhouwitser voldeed niet tegenover alle in berg-
terrein aan te treffen doelen, zware veldhouwitsers waren in
dat terrein niet te vervoeren.
Yoor den bergmortier werd bijna algemeen aangenomen een
kaliber van 12 cM. met een projectiel van 20 KG. Dergelijk
geschut is met een bespanning van 4 paarden nog langs kar-
rewegen in stelling te brengen.
Voor het transport in hooggebergte moet het stuk uiteen
te nemen zijn om op sleden vervoerd te kunnen worden.
Wat de ballistische eischen aan bergmortieren te stellen
betreft, moet het geschut over voorliggende hoogten heen kun
nen vuren en sterke horizontale dekkingen kunnen vernielen.
Hiertoe zijn sterk gekromde banen en groote invalshoeken
noodig. Verder wordt voor het bestrijden van levende doelen
