de mucin\g van maneges. Nutteloos komt het mij voor iets te zeggen over de inrichting van binnenmaneges. In dat opzicht moet men in onze koloniën met het eenvoudigste tevreden zijn. Banjoe Biroe heeft eindelijk eeu binnenmanege en hoe gewenscht zulk een inrichting ook voor Batavia zou zijn, het zal wel vergeefsche moeite wezen de onmisbaarheid daarvan te betoogen. Ook al mocht die worden erkend, daar zal toch, waar tegenwoordig op het programma slechts zuinigheid staat en de meest urgente legerbelangen daar aan veelal worden opgeofferd, een binnenmanege voorloopig wel tot de vrome wenschen blijven behooren. In de meeste plaatsen zal men het derhalve geheel of ten deele met buitenmaneges moeten doen, hetgeen wel altijd het geval zal blijven in die garnizoenen, waar het aantal officieren te gering is om den bouw van een binnenmanege te wettigen. Daarom, zal ik slechts trachten een lans te breken voor de verbetering van de plaatsen des onheils, die men buitenmaneges noemt. Hoe maakt men zulk een manege? Zoek een mestvaalt. Neem in de nabijheid daarvan een stuk terrein, dat het minst geschikt is om op te rijden, het gemak kelijkst te vinden in den natten tijd in den vorm van een mod derpoel. Maak op dat terrein een afwatering, d. w. z. een gele genheid voor het water dat op de omliggende terreinen mocht vallen, om in die toekomstige manege te stroomen. Zet nu een rechthoek uit, die vooral niet te groot mag wezen, en daarom heen een pagger die gemakkelijk omvalt, liefst zoodanig dat eenige dikke boomstammen juist aan den binnenkant komen te staan; breng er de noodige eieren of larven in over van de meest bloeddorstige indische insecten, verleidt eenige overmoedigen of levensmoeden om daar hun paarden kreupel te komen rijden, en.de manege is gereed en ingewijd. Een levensvoorwaarde

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1907 | | pagina 233