30
in hun werkkring, wier, in bezielende laai uitgesproken aan
moedigingen en aansporingen niet nalieten indruk te maken
•op hunne onderhebbenden, zagen al hun werken en streven
waarvoor wij eerbiedige bewondering koesteren op het ge-
vechtsveld bekroond met een jammerlijk fiasco! 0,06 a 0,1
treiters. Deze cijfers spreken meer dan boekdeelen.
Zij bevatten in zich eene onvoorwaardelijke veroordeeling van
■de tot nu toe gevolgde opleidingsmethode tot vorming van
oorlogsschuttersen was het plicht te zoeken naar eene methode,
■die betere resultaten beloofde.
Volgens onze heilige overtuiging is deze methode die, ver
kondigd en verdedigd door den kapitein Fabius 1), van het
Nederlandsche Leger, en door den majoor van den Belt 2), van
den Indischen Generalen Staf, en scharen wij ons onvoorwaar
delijk aan hunne zijde, waar zij als geneesmiddel tegen de
kwaal aanbevelen: een wijze van schieten, gebruik makende
van het in ieder mensch sluimerend, bewonderenswaardig snel-
coördinatievermogendat slechts wacht op een krachtig beroep
om tot volle uiting te kunnen komen.
Dit beroep, in veie omstandigheden en gevallen 't zij bewust,
't zij onbewust, wèl gedaan (o.a. bij het lawn-tennis, bij het
pianospel, e.a.) werd echter juist bij het schietonderwijs niet
gedaan.
Daar toch zagen wij alleen een beroep op evenwichts coördinatie.
Waar nu psycho- en physiologie leeren, dat het vermogen tot
■evenwiehts-coördinatie bij toenemende moreele depressie a/neemt,
en juist het snel-coördinatievermogen onder die omstandigheden
toeneemten waar wij op de gevechtsvelden bij het meerendeel
der strijders juist die groote moreele depressie aantreffen, is
het alleszins logisch, dat bij het zoeken naar eene betere resul
taten belovende onderwijs-methode de aandacht viel op de snel-
coördinatie, die zelfs buiten het gewone bewustzijn om meer
kan prestoeren dan de evenwiehts-coördinatie.
Deze laatste toch heeft de daarvan gekoesterde verwachtingen,
■de krijgsgeschiedenis alweer leert het ons, bijna immer diep
beschaamd.
1) Zie het artikel Oorlogstcliieten" in de Militaire Gids; 1904.
2) „Over Schietopleiding1' in het Iüd. Mil. Tijdschrift; 1902.
