955
ja met opoffering van Uw leven, want alleen de dood ontslaat U van
den plicht een ontvangen bevel op te volgen.
5. Wees eenvoudig en bescheiden in Uw particulier leven en bedenk
steeds, dat de bestemming van elk soldaat is de oorlog, waarin hem
noodwendig vele ontberingen wachten.
Alle weelde verweekelijkt en verzwakt den mensch. Hij moge al van
meening zijn, dat hij, wanneer noodig, gemakkelijk afstand kan doen van
de enkele zaken van weelde, welke hij zich heeft verschaft en dat hij
derhalve de weelde beheerscht, inderdaad beheerscht zij hem. Zij heeft
zich toch onbemerkt meester gemaakt van zijn beter ik en hij is daardoor
haar willige slaaf geworden. Slaaf zijn en tegelijk soldaat is echter
ondenkbaar Glanor.
Officieren in Garnizoenscommissiën.
Nog steeds staan we hier voor een onopgelost vraagstuk, niettegen
staande elke groote oefening op nieuw doet zien dat er een groot ver
schil is tusschen de sterkte op papier en in werkelijkheid. Bataljons,
waarbij één, hoogstens twee kapiteins, compagniën, waarbij één, meermalen
geen luitenants aanwezig zijn, het is geen overdrijving, als we beweren,
dat dergelijks toestanden herhaaldelijk voorkomen.
Dat er op die wijze van het nut van groote oefeningenoefeningen in
grootere verbanden dan een compagnie of eene batterijniets terecht
komt, behoeft niet nader te worden aangetoond, wanneer we slechts
even bedenken, dat juist het officierskader bij die oefeningen het minst
gemist kan worden. Doch nu ter zake.
Tot de oplossingen behoort o. a. een voorstel, om tal van garnizoenscom
missiën door gepensionneerde officieren te doen verrichten, tegen een
zeker daggeld, voorzoover die commissiën onontbeerlijk waren. Het
voorstel is een voorstel gebleven en maar goed ook, want het was toch
eigenlijk een lapmiddel. Men kan toch niet altijd van de diensten van
eenmaal ontslagen officieren verzekerd zijn.
In de vraag, in hoeverre in al die commissiën een of meer officieren
zitting moeten nemen, willen we ons niet al te zeer verdiepen, er wordt
reeds ernstig naar beperking gestreefd, en waar alleen eene bepaling in
den weg staat, zonder grondig motief, kost het geringe moeite die te
wijzigen. Ik bedoel hier in het bijzonder de uitsluiting van adjudant-
onderofficieren, waarvoor eigenlijk niet veel werk in de kampementen
is en die o.a. een deel der garnizoemscommis«iëu kunnen overnemen.
Doch dan zijn we er nog niet, want behalve de krijgsraden, gerechtelij
ke onderzoeken, commissiën van ontpakking, van oplevering, van keuring,
vanvul maar zelf in, zijn er steeds officieren met verlof of
reizende, of tijdelijk op een bureau, of bij een anderen dienst gedetacheerd,
van welker afwezigheid de garnizoenscommissiën niet de schuld dragen.
En dit laatste is niet te vermijden, omdat de garnizoenen op Java, bij de
drukke actie op de buitenbezittingen, noodzakelijk in de eerste plaats herstel
lingsoorden zijn, waar de mannetjes weer kracht moeten zoeken. De officie
ren krijgen dan bij terugkomst in den regel een a twee maanden verlof.
Kapiteins, welke op het punt staan hun pensioen te nemen, zien we ook
vaak eenige maanden met verlof gaan, hetzij voor ziekte hetzij om andere
reden, maar met het stellige voornemen om niet weer in de gelede-
