- 1157
Elk adjudant moet zeker weten wat hij van zijn paard kan vergen,
moet weten, welke hindernissen zijn paard kan nemen, welke niet.
Ik stel dan ook voor, ieder officier die adjudant moet worden eerst
een negen maanden te detacheeren bij de cavalerie. Dan eerst zal hij
een indruk krijgen van de prestatie der paarden, zal hij zich vlot in het
terrein leeren bewegen en de zorgvuldige behandeling der paarden lee-
ren. Hij zal dan niet in zijn rijden te kort schieten en die houding,
zit en gang opdoen, die voor een ruiter zoo noodig zijn.
Dan is verder het groote voordeel, dat hij die zijn vak verstaat er
meer lust in krijgt en dit ook houdt; in stede dat, wanneer het eerste
nieuwtje er af is, de paarden door anderen worden afgereden.
Wat heeft het leger aan bereden officieren die alleen bij groote oefeningen,
achter de muziek en hij parades, te paard zijn
Om van paardrijden op schermen te komen gaat zeer gemakkelijk
aangezien ook deze tak van sport niet alleen zeer gezond maar ook nood
zakelijk is, in de eerste plaats voor officieren als voorgangers. En toch
hoe weinig werd en wordt er aan gedaan.
Wanneer men leest over de schermkunst in Frankrijk, voornamelijk
hoe deze sport daar verzorgd wordt, hoe jong en oud, laag en hoog er
aan deelneemt, er in medeleeft, als men hoort, dat elk provinciestadje
daar zijn schermclubs heeft, als men zich verdiept in den uitslag der
groote wedstrijden, de photo's ziet van de mededingers van den officiers- en
onderofficiersschermbond, terugdenkt aan de Cadettenschool en Academie,
waar men avonden achtereen onvermoeid kon oefenen, dan komt een
sterk verlangen in ons op om den degen, in Indië geleidelijk verroest
en vergeten, weer eens ter hand te nemen.
Voor zoo iets is echter veel samenwerking en steun noodig.
Ik ben er van overtuigd, dat wanneer een algemeene officiers- en
ondei'officiers-sehermbond ontstaat, geregeld op den voet zooals in Hol
land, dat geen garnizoen zal achterblijven, dat er geschermd zal wor
den met het oude vuur, dat binnen weinige jaren de schermsport in het
leger op een veel hoogeren trap zal staan.
Maar, wie neemt het initiatief?
Eén woord van een bevoegd persoon en heel Java schermt, even
goed als het nu voetbalt en vergeten we niet, dat sport en sport alleen
het lichaam voor ziekte vrijwaart en in conditie houdt 1).
Wanneer ik weer lees over de enorme prestatiën der politieh on de n
en vlak daarop van een klewangaanval op Atjeh of van den overval van
het een of andere bivak, dan denk ik er steeds weer over na of 't niet
mogelijk is den air dale terrier als patrouillehond af te richten, in welk
geval dus elke aanslag als boven vermeld tot de onmogelijkheden zou
behooren.
Men moet den hond dan buiten zijn natuurlijke gaven nog leeren om
voedsel, dat anderen dan zijn baas hem toedienen, te weigeren, te blaf
fen wanneer hij in het terrein een hinderlaag ontdekt en even te brom-
Ook zonder het woord van een autoriteit is wel een schermbond op te riehten.
Dien oproep kunt ge zelf rondzenden, de tijd is niet erg gunstig. Reken eens uit hoe
veel officieren nu te velde zijn. Dat neemt niet weg, dat het te probeeren is.
