1265 -
betoogd, dat elk weerbaar soldaat in staat gesteld wordt om zichzelf bij
verwondingen te helpen. Hoe hem de geoefendheid en de mogelijkheid
kan worden verschaft is ook te dier plaatse medegedeeld. Hij heeft zijn
verbandpakje bij zich. En hoe hij dat moet gebruiken zal hem in geval
van noot wel duidelijk worden, wanneer hij het nog niet weet. Er zijn
ook, zooals destijds werd voorgesteld, een aantal gummislangen en elastieke
banden ingevoerd en bij elk troependeel aanwezig tot het afbinden van
ledemaren voor bloedstelping bij getroffen slagaderen. Daarmede is het
principe van zelfhulp als juist erkend. Wanneer en hoe de gewonden moeten
overgaan tot het afbinden van een lichaamsdeel, moet hen natuurlijk grondig
worden onderricht. Hij moet eene bloeding van eene gewone ader, bij
welke het afbinden verkeerd en schadelijk zou zijn, goed leeren onder
scheiden van een bloeding van eene slagader, bij welke slechts het afbinden
van arm of been hem in het leven kan behouden. Daarom zou het
doelmatig zijn in de schoollokalen van de kazernes tot dit doel platen
te hangen met goede afbeeldingen en korte toelichting. Deze zullen het
onderwijs vergemakkelijken. Verder behoort de gewonde in staat te zijn
gebroken ledematen te spalken en wanneer dit niet mogelijk is zich door
een kameraad laten helpen. De hiervoor benoodigde kennis is gemakkelijk
te verkrijgen. Ook zou het zeer nuttig zijn wanneer den soldaat eenige
mededeeiingen werden gedaan omtrent buikloop, cholera, typhus, zonnesteek
en de daaitegen te nemen maatregelen, maar vooral ook dat hij weet
door welke verschijnselen deze ziekten zich openbaren De noodzakelijkste
kennis kan den soldaat in weinige uren tijds worden bijgebracht. Dit
zou wel een verzwaring van den dienst der dokters zijn, maar tevens
van onberekenbaar voordeel en belang.
Daarom was ondergeteekende aangenaam verrast, toen hij in de openings
zitting van het 1ste Internationale Congres voor reddiugswezen te
Frankfort op den lOdeu Juni van dit jaar, uit den mond van een verte
genwoordiger der regeering bij zijne welkomstrede hoorde, dat de regeering
het plan heeft in alle scholen dit onderricht omtrent eerste hulp in te
voeren. Naar wij hopen zal binnen niet al te langen tijd de algemeene
invoering van dit nuttig en eindelijk als noodzakelijk erkend onderricht
plaats hebben. Dan is in de toekomst niet alleen bij ongelukken in tijd van
vrede, maar ook den strijdenden soldaat te water en te land in het eigen
vaderland of in den vreemde en in de koloniën de „eerste hulp" verze
kerd. De soldaat heeft dan de zekerheid, dat naar menschelijke moge
lijkheid voor hem in geval van verwonding gezorgd wordt en hij heeft
de geruststelling in geval van nood voor zichzelf te kunnen zorgen, eene
omstandigheid die niet te licht mag geteld worden.
Is dus op zulke wijze de voorloopige hulp aangebracht, dan kan het
transport der gewonden van het geveehtsveld naar de verbandplaatsen
gemakkelijker geschieden, als wanneer de ziekendragers zich nog eerst
met het verbinden op het geveehtsveld moeten bezig houden.
Moge de hoop, dat in de hoogere klassen van alle scholen, ook die
van meer uitgebreid lager onderwijs, de kinderen van ons volk zullen
worden onderwezen in de ziekenverpleging, spoedig in vervulling komen!
Moge ook de regeering ertoe besluiten om de door den dienstplicht in
geval van oorlog gedunde gelederen der particuliere ziekenverplegers aan
te vullen door zelf roodekruisafdeelingen op te richten, bestaande uit
bij de mobiliseering opgeroepen ziekenverplegers.
