716
van de verstrekkingen 't zij van de Mil. Administratie 't zij
van Artillerie of Genie doordrongen worden.
Wat zich hier in Batavia afspeelde, is al herhaalde malen
buiten ook voorgekomen. Dat wel eens eigenaardige toestanden
daaruit kunnen voortvloeien, bewijst het volgende:
In November 1905 keerde in Boni een troep van eene excursie
erug met heel wat defecten aan kleeding en schoeisel.
De slechtst voorzienen werden doorgezonden naar het hoofd
bivak te Pampanoewa, met verzoek, deze in de eerste plaats
weder opnieuw uit te rusten.
't Ging niet, eerst bewijzen, machtiging en ik weet niet wat
a meer. Daar zaten we. Hoe we toen in alle haast nog iets
hebben gekregen, is me ontschoten, want de verzetpartij eischte
nieuwe werkzaamheid en elk wachten was kostbaar tijdverlies.
oo kwam de colonne op de Westkust, we behoeven niet te
zeggen, hoe. Goddank, dat de Intendance te Makassar eene
andere meening huldigde en op draadloos verzoek onmiddellijk
alles toezond, met de papieren er bij, die slechts behoefden te
woiden ingevuld en geteekend. De machtiging kwam later, of
liever de goedkeuring op de verstrekking in noodgeval.
Later is dat uitrusten van troepen veel vlotter gegaan, geleerd
door de ervaring, maar 't is in het begin toch voorgekomen,
dat het hard om hard ging en gedreigd werd met inbraak en
zelf halen als het benoodigde niet onder nadere machtiging
voorloopig werd verstrekt.
Het handhaven van de bepalingen tegen de eischen van het oogen-
blik moest eene strenge afkeuring ten gevolge hebben instede dat
elke afwijking, hoe ook geboden, meestal een bron is van ellenlange
in- en toelichtingen en daardoor den ondergeschikte meer doet be
dacht zijn op het voorkomen daarvan, dus meer doet denken aan het
believen van zijn chef, dan aan den dringenden eisch van het
oogenblik.
En hoe nu ook het eenige goede beginsel voor zich zelf spreekt,
dat eene herinnering er aan, als het ware overbodig behoort te
worden geacht, toch schijnt het weer zwart op wit te moeten
staan, alvorens door allen te worden gevolgd.
Welnu, dat het dan maar zwart op wit kome.
v.H.
